IWANOWSKI Błażej
BŁAŻEJ IWANOWSKI - NOTA BIOGRAFICZNA
Błażej Iwanowski urodził się w 1889 roku w Jabłonnie k. Warszawy, zmarł w 1966 roku w Warszawie. Edukację artystyczną rozpoczął na prywatnych lekcjach u Feliksa Rolińskiego, Władymira Dymitrowa i Bronisława Kowalewskiego. Od 1907 do 1910 roku studiował w warszawskiej Szkole Rysunkowej pod okiem Jana Kauzika oraz Mieczysława Kotarbińskiego. W latach 1910-1912 kontynuował naukę w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Stanisława Lentza.
Artysta malował realistyczne martwe natury, najczęściej z kwiatami, widoki wnętrz (m. in. Zamku Królewskiego w Warszawie i Wawelu), weduty, portrety i sceny rodzajowe. Posługiwał się techniką olejną i akwarelą. W swoich pracach przywiązywał dużą wagę do poprawności konstrukcji i rysunku oraz do problemu oświetlenia. Wymienione aspekty szczególnie wyraźnie widoczne są w często podejmowanym przez artystę motywie amfiladowych przejść we wnętrzach rezydencji.
Błażej Iwanowski był członkiem grupy „Zachęta”, związku artystów „Zespół”, związku „Niezależni” oraz Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego.
Artysta uczestniczył w wystawach Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, na jednej z nich (w 1927 roku) otrzymał nawet zaszczytne wyróżnienie. Wystawiał również z krakowskim Towarzystwem Przyjaciół Sztuk Pięknych oraz na ekspozycjach w innych miastach w kraju, np. w Poznaniu i Sopocie.