WEINGART Joachim

Joachim Weingart urodził się w 1895 roku, zmarł w 1942 roku. Naukę rysunku rozpoczął w 1912 roku w weimarskiej Kunstgewerbeschule. Natomiast od 1914 roku kontynuował edukację na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. W latach 1921-1923 przebywał w Berlinie gdzie uczęszczał do prywatnej szkoły rzeźbiarza Aleksandra Archipenki. W 1925 roku przybył do Paryża i otworzył pracownię w Hotel Medica na Montparnasse dzięki czemu zawarł liczne znajomości z przedstawicielami École de Paris, m.in. Eugeniuszem Zakiem i Marcem Chagallem. W tym samym roku w „Galerii Au Sacre du Printemps” odbyła się pierwsza wystawa założonej przez niego „Grupy Czterech”, do której należeli także Alfred Aberdam, Zygmunt Menkes oraz Leon Weissberg. Od tego czasu artysta prezentował swoje prace na paryskich Salonach: Jesiennym i Niezależnych a także Art Polonais Moderne w paryskiej Galerie Éditions Bonaparte (1929), Wystawie Trzech Malarzy w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Pięknych w Warszawie (1932), Pierwszej Wystawie Grupy Paryskiej Plastyków Polskich w Galerie des Beaux-Arts w Paryżu (1935) oraz Wystawie Międzynarodowej w Paryżu (1937). Indywidualne ekspozycje jego prac organizowały: lwowskie TPSP, Galerie Aux-Quattre Chemins oraz Galerie Jacques Callot.