ALCHIMOWICZ Kazimierz

Kazimierz Alchimowicz urodził się w 1840 roku, zmarł w 1916 roku. Edukację artystyczną rozpoczął dość późno, bo w wieku 29 lat. Było to spowodowane jego udziałem w powstaniu styczniowym na Litwie oraz późniejszym zesłaniem do Wierchutorii za Ural. Uczęszczał do Klasy Rysunkowej Wojciecha Gersona. Następnie kontynuował naukę w Akademiach Sztuk Pięknych w Petersburgu i Monachium. Był wszechstronnym artystą: zajmował się malarstwem ściennym oraz sztalugowym, ilustratorstwem oraz dekoratorstwem. Przez pewien czas przebywał we Francji, gdzie kierował pracownią ozdób artystycznych w Fontainbleau.

Epizodycznie zajmował się także rzeźbą w glinie i drewnie. Jego najbardziej płodny twórczo okres datuje się od roku 1878 kiedy artysta zamieszkał na stałe w Warszawie. Podejmował tematy popularne w okresie romantyzmu: sceny historyczne i legendarne z dziejów Litwy, sceny rodzajowe z Bliskiego Wschodu oraz obrazy religijne. Ze względu na wybieraną tematykę oraz klimat towarzyszący tym przedstawieniom, Kazimierz Alchimowicz uważany jest za jednego z ostatnich polskich przedstawicieli romantyzmu.