DĘBICKI Stanisław

Stanisław Dębicki urodził się w 1866 roku, zmarł w 1924 roku. W latach 1881–1884 studiował na Akademii Wiedeńskiej u Christiana Griepenkerla oraz w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Władysława Łuszczkiewicza. Na przełomie 1890 i 1890 doskonalił warsztat w paryskiej Academie Colarossi. Pracował jako nauczyciel w Szkole Przemysłu Ceramicznego w Kołomyi i jednocześnie angażował się w życie lwowskich środowisk artystycznych. Był członkiem ugrupowań i stowarzyszeń: Towarzystwa Sztuka, Związku Artystów Polskich we Lwowie, Stowarzyszenia Malarzy dla Podniesienia Sztuki Religijnej oraz Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych.

W 1909 roku objął Katedrę Malarstwa Dekoracyjnego na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Uczył także w tutejszej Szkole Malarstwa dla Kobiet Marii Niedzielskiej. W 1923 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W swoich pracach malarskich nawiązywał do stylistyki impresjonizmu. Malował pejzaże, sceny rodzajowe z huculskich wiosek i kresowych miasteczek oraz portrety odznaczające się wnikliwą analizą psychologiczną modela. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Śląskiego w Katowicach, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Mazowieckiego w Płocku i Muzeum Okręgowego w Rzeszowie.