OCIEPKA Teofil

Teofil Ociepka urodził się w 1891 roku, zmarł w 1978 roku. Był artystą-samoukiem, jednym z najbardziej intrygujących polskich malarzy naiwnych. Pracował jako maszynista w jednej ze śląskich kopalni, posiadał tylko podstawowe wykształcenie. Mocne piętno na jego twórczości odcisnęła literatura okultystyczna, z którą zetknął się podczas służby w niemieckiej armii w czasie I wojny światowej. Po powrocie założył w rodzinnych Katowicach Janowską Gminę Okultystyczną, gdzie spotkał innych artystów naiwnych: Ewalda Gawlika i Erwina Surówkę. Artysta jednak porzucił malowanie po krytyce jaka spotkała go ze strony historyka sztuki Tadeusza Dobrowolskiego. Powrócił do niego dopiero po II wojnie światowej i dzięki swojej determinacji stał się rozpoznawalny w kraju i za granicą. Jego obrazy łączą w sobie idee okultystyczne z górniczym, śląskim folklorem.

Często podejmowaną przez artystę tematyką była walka dobra ze złem. Kompozycje są pełne tajemniczego, baśniowego nastroju, fantastyczna flora i fauna miesza się w nich z elementami z życia górników. Wzrok przykuwa niezwykła barwność oraz misterność tych przedstawień. Twórczość Ociepki porównywana jest często z malarstwem Henri’ego Rousseau, Francesco Goi oraz Hieronima Boscha. Najbardziej znane prace tego artysty to „Droga człowiecza”, „Szachy”, „Życie na Saturnie”.