CHEŁMIŃSKI Jan

Jan Chełmiński urodził się w 1851 roku, zmarł w 1925 roku. W 1866 roku rozpoczął naukę rysunku w warszawskiej Klasie Rysunkowej oraz malarstwa w atelier Juliusza Kossaka. W 1873 roku wstąpił do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Początkowo uczył się w pracowniach Alexandra Strahubera i Sandora Wagnera, natomiast od 1875 roku w Klasie Malarstwa pod Kierownictwem Józefa Brandta i Franza Adama. W tym czasie wstąpił do Kunstvereinu. Odbył wiele podróży po świecie: przebywał w Rosji, Francji, Wielkiej Brytanii. W 1910 roku założył w Paryżu Polskie Towarzystwo Literacko- Artystyczne. Od 1915 roku mieszkał w Nowym Jorku. W swojej twórczości wzorował się na malarstwie Juliusza Kossaka, Aleksandra Gierymskiego i Józefa Brandta. Malował sceny batalistyczne z historii Polski. Wiele uwagi przywiązywał do szczegółowego przedstawienia detali ubiorów. Podobnie jak Kossak, z zamiłowaniem malował konie i potrafił realistycznie ukazać ich ruch. Kolekcjonował broń i umundurowanie, z których często korzystał przy dopracowywaniu szczegółów obrazów. Wykonywał także portrety na zamówienia dworów królewskich i carskich oraz ilustracje do książek i prasy.