Oferta galeryjna

OBRAZ OPISANY I REPRODUKOWANY:
1. Jerzy Malinowski, Maurycy Gottlieb, Warszawa 1997, s. 39. [zobacz zdjęcie]
2. Katalog wystawy: In the Flower of Youth. Maurycy Gottlieb 1856-1879, Museum of Art, Tel-Aviv, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1991, s. 168.

PROWENIENCJA:
- kolekcja prywatna
- kolekcja Andrzeja Miączyńskiego, Kraków

UDZIAŁ W WYSTAWACH:
- In the Flower of Youth. Maurycy Gottlieb 1856-1879, Museum of Art, Tel-Aviv, maj-lipiec 1991;
- Maurycy Gottlieb 1856-1879, Muzeum Narodowe w Warszawie, sierpień-październik 1991.


OPIS PRACY:
Maurycy Gottlieb poza najwyżej cenionym w dobie akademizmu malarstwem historycznym zajmował się również sztuką psychologicznego portretu. Prezentowany obraz nawiązuje do „Portretu aktora” znajdującego się obecnie w kolekcji Instytutu Naukowego im. Chaima Weizmanna w Rehovot w Izraelu, jednak jego poziom dopracowania oraz wysokie walory artystyczne czynią z niego wspaniałe, samodzielne dzieło. Praca przedstawia popiersie mężczyzny ubranego w ciemny kaftan, spod którego wystaje biały kołnierzyk koszuli. Twarz sportretowanego jest poważna, a głęboko modelowane światłocieniem oczy wpatrzone są w dół. Głowę modela nakrywa kapelusz w typie bikornu. Kolorystyka dzieła jest wąska, dominują w niej odcienie brązu, w których stapia się tło i strój mężczyzny. Ciepłe światło pada punktowo na znakomicie oddaną, malowaną impastowo twarz z wyraźnie zaznaczonymi kośćmi policzkowymi oraz delikatnym zarostem. Praca wpisuje się w ogólną stylistykę malarstwa portretowego Maurycego Gottlieba z lat 1876-1879, w którym widoczna jest silna inspiracja barokową sztuką Niderlandów i Hiszpanii. Artysta najczęściej ujmował popiersia ubranych w ciemne stroje postaci ukazywanych na neutralnym, zwykle stonowanym tle, skupiając się przede wszystkim na opracowaniu modelowanych ciepłym, sztucznym światłem twarzy. Głównym celem artysty było uchwycenie wewnętrznej psychologii modela.
„Portret aktora - studium” można porównać z innymi dziełami Maurycego Gottlieba z tego okresu, np. z „Autoportretem” znajdującym się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Kielcach lub też z „Portretem szlachcica z Podola” z kolekcji Instytutu Naukowego im. Chaima Weizmanna w Rehovot. Zwłaszcza wspomniany portret własny wykazuje daleko idące podobieństwa w szkicowym opracowaniu lica obrazu, impastowym traktowaniu niektórych partii oraz w tajemniczym, pełnym niedopowiedzeń wyrazie.
Więcej informacji o pracy [link]

sygn. l.d.: „Witkacy 1934 V NP NTT + herb”; p.d.: „(T.B+E)"
PROWENIENCJA:
- kolekcja prywatna rodziny sportretowanego,
- zakup od artysty.
Opisany w publikacji Ireny Jakimowicz, "Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939. Katalog dzieł malarskich", wyd. Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1990, poz. 1855, s. 133.
OPIS PRACY:
Portret Romana Ducha, syna Kazimierza, został namalowany przez Witkacego w autorskim typie odpowiednim dla wizerunków dziecięcych – B+E. Obraz cechuje się charakterystycznym dla twórczości Witkacego linearyzmem, pewną, długą kreską konturu i rozedrganą płaszczyzną promieniście zarysowanego tła, które podkreśla metafizyczną siłę portretowanego. Znamiennym elementem pracy jest szczególna uwaga, jaka została poświęcona powiększonym oczom modela, które artysta uważał za „zwierciadła duszy” człowieka. Ze względu na bliską znajomość, która łączyła Stanisława Ignacego Witkiewicza z rodzicami Romana Ducha, artysta niejednokrotnie wykonywał wizerunki „Romcia”, jak nazywał chłopca sam Witkacy. Inny portret, również namalowany w roku 1934, ukazuje Romana Ducha w bardziej realistycznej i szczegółowej konwencji typu B.

sygn. l.d.: „Ign Witkiewicz 1933 VII”; śr.d.: „(T.B) NP NTT”
W lewym dolnym rogu pod ramą filigran: "TIZIAN".
PROWENIENCJA:
- kolekcja prywatna rodziny sportretowanego,
- zakup od artysty
Praca wzmiankowana w publikacji Ireny Jakimowicz, "Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939. Katalog dzieł malarskich", wyd. Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1990, poz. 1739, s. 129.
OPIS PRACY:
Kazimierz Duch, minister Opieki Społecznej w latach 1933-1934, był nie tylko znajomym, ale również mecenasem i „kochanym opiekunem duchowym” Stanisława Ignacego Witkiewicza. Dzięki jego wstawiennictwu i pomocy materialnej drukiem ukazało się główne dzieło filozoficzne Witkacego „Pojęcia i twierdzenia implikowane przez pojęcie istnienia”. Artysta był w stałym kontakcie z Kazimierzem i chętnie portretował członków rodziny Duchów. Prezentowany portret został namalowany w zdyscyplinowanym, najbardziej realistycznym typie B. Doskonale oddaje on cechy fizjonomiczne modela, ujmując jednocześnie rys psychologiczny sportretowanego. Obraz utrzymany został w wąskiej, stonowanej gamie barwnej. W pracy widoczne są cechy twórczości Witkacego: linearyzm oraz akcent kolorystyczny w postaci niebiesko-amarantowego krawata.

sygn. l.d.: "LWyczółkowski"
Na odwrocie:
- pierwotne płótno dublażowe obecnie luzem: "Leon Wyczółkowski / mal. w roku 1879-1880"
- na krośnie "1879-80 | Lwów", "569"

Fragment ekspertyzy:
"Identyfikacji osoby portretowanej dokonano na podstawie analizy porównawczej z mało znanym obrazem Wyczółkowskiego przedstawiającego Juliana i Jana Dobrzańskich namalowanym na przełomie 1879 i 1880 roku we Lwowie, należącym obecnie do zbiorów Muzeum Okręgowego im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy.(...) Stylistyka pracy odpowiada znanym nam wczesnym dziełom artysty. Portrety z lat siedemdziesiątych charakteryzuje ujmowanie postaci na ciemnym, lekko zróżnicowanym tle, nawiązujące do tradycyjnych portretów mieszczańskich."

sygn. p.d.: "ABatycki | 1928" Opis pracy:
Akwarela przedstawia widok na zbudowaną w pierwszej dekadzie XX wieku drewnianą cerkiew pw. śś. Piotra i Pawła w Kosmaczu na Huculszczyźnie. Warto wspomnieć, że w latach dwudziestych, w których powstał omawiany obraz, Adam Batycki dużo uwagi poświęcał tematom huculskim. Praca dobrze oddaje wygląd świątyni. Spod warstwy malarskiej prześwituje wykonany pewną ręką rysunek. Umiejętne prowadzenie pędzla, przyjemna kolorystyka i skontrastowane partie o wyraźnych oraz rozmytych konturach świadczą o umiejętnościach artystycznych malarza.

sygn. p.d.: "AH | 4 XI | 1969"
autorski opis na odwrocie

OPIS PRACY:
„Odnowa Krakowa – Po Remoncie” to praca rysunkowa Adama Hoffmanna ukazująca zaułek krakowskiego Zwierzyńca. Głównym bohaterem przedstawienia jest uderzająca swoją bielą ślepa elewacja narożnej kamienicy. Pozostała, sprawnie i miękko modelowana światłocieniem część rysunku optycznie oddala się od widza i buduje głębię obrazu. Tylne zabudowania widoczne po lewej stronie jasnej ściany artysta ukazał we właściwy dla siebie sposób, z wyczuwalnym wpływem nurtu kubistycznego. W omawianej pracy Adam Hoffmann oddał nastrój listopadowego dnia rysując zachmurzone niebo, dymiące kominy, suche gałęzie oplatającego ściany bluszczu oraz odbicia budynków na lśniącej od niedawnego deszczu ulicy.

sygn. l.d.: "Krzyżak 1934"

sygn. na odwrocie

sygn. p.d.: "Milli Zyg | Kraków 31"
na odwrocie metka Instytutu Propagandy Sztuki

sygn. p.d.: "Z. Przebindowski"

OPIS PRACY:
Obraz „Kwiaty w wazonie” doskonale wpisuje się w postimpresjonistyczną twórczość Zdzisława Przebindowskiego. Artysta przedstawił w nim bukiet maków na tle fioletowej draperii i zielonego obrusu. Malarz skupił się na aspektach kolorystycznych ujmując między innymi znakomicie zaobserwowane odbicie barwy kwiatów i materiału obrusa na powierzchni wazonu. Praca namalowana została krótkimi pociągnięciami pędzla i cienką warstwą farby, spod której miejscami prześwituje płócienne podłoże. Ciekawym zabiegiem jest tutaj użycie większej ilości oleju i nieco grubiej kładziona farba w partiach bukietu, co optycznie buduje głębię przybliżając kwiaty do widza i zwiększa walory dekoracyjne obrazu.

sygn. p.d.: "t. Rudowicz"

sygnowany p.d.: "Jw Trusz"

OPIS PRACY:
Pejzaże Iwana Trusza zwykle powtarzają schemat horyzontalnej kompozycji doskonale zrównoważonej wertykalnymi liniami drzew – głównych bohaterów prac artysty. W prezentowanym "Pejzażu z drzewami" targana silnym wiatrem sosna wyznacza środek obrazu. Pozbawiony sztafażu widok, szkicowo malowanej przyrody pozwala wyczuć kontemplacyjny stosunek malarza do natury. Ogromna poetyckość zawarta w niewielkim formacie obrazu sprawia, że dzieło silnie oddziałuje na widza i pozwala wyciszyć myśli.

sygn. l.d.: "Feliks Franić | 1929"

sygn. l.d.: „ST. STUDENCKI 1924”

sygn. na odwrocie: „JL-R”

OPIS PRACY:
Miedziana, oszczędna kompozycyjnie rzeźba Jeana Lamberta-Ruckiego wyróżnia się na tle gładkich, wypolerowanych dzieł dorobku artystycznego rzeźbiarza, dzięki osiągniętej techniką młotkowania nieregularnej powierzchni. Praca jest wynikiem inspiracji sztuką Afryki, co najwyraźniej przejawia się w anielskiej twarzy-masce. W omawianej pracy artysta prawdopodobnie nawiązał do charakterystycznych, związanych z kultem przodków relikwiarzy środkowoafrykańskiego ludu Kota. Paralelna jest tutaj przede wszystkim symbolika przodka oraz anioła jako opiekuna.

sygn. l.b.: „LAMBERT RUCKI”

sygn. na odwrocie

OPIS PRACY:
„Relief srebrny III” wpisuje się w rozpoczęty na przełomie lat 60. i 70. strukturalistyczny okres twórczości Mikołaja Kochanowskiego, w którym powstawały liczne prace w technice ready-made. Prezentowany obiekt jest częścią cyklu srebrnych reliefów, w których artysta zawierał gotowe przedmioty w układach opartych o geometryczne kształty koła i kwadratu. Ograniczona gama barwna, neutralne szare tło przyprószone z lekka odcieniem siarkowej żółci oraz minimalistyczna kompozycja z wykonanych w różnorodnych materiałach elementów nadaje dziełu szlachetny, ponadczasowy wymiar i otwiera nieograniczone możliwości interpretacyjne.

sygn. monogram wiązany p.d.: „65 | BL”

sygn. l.g.: „t. B. 75.”
opis autorski l.g.: „oćma | zaprzańca”, p.g.: „3/4.R.”

OPIS PRACY:
Rysunek odgrywał ogromną rolę w twórczości Tadeusza Brzozowskiego. Artysta posługiwał się w nich giętką, naznaczoną niepowtarzalnym charakterem stylu malarza kreską, którą wyznaczał surrealistyczne kompozycje wpisujące się w nurt abstrakcji lirycznej. Ważnym elementem dzieł Tadeusza Brzozowskiego były podsycające nadrealność niepokojące nazwy. W prezentowanej pracy artysta użył w tytule archaizmów, by dopełnić wyraz silnie ekspresyjnego, pobudzającego wyobraźnię rysunku, którego oddziaływanie oparte jest na kontraście kierunków oraz współwystępowaniu dramatycznych, szarpanych kresek i płynnej, miękko prowadzonej linii.

Praca brała udział w wystawie w Galerii Sztuki ATTIS:
Stanisław Kuskowski - Siła przebicia
(6-22.11.2014 r.)

sygn. l.d.: „L Lille”

sygn. p.d.: "Fr Jaźwiecki"
na odwrocie metka z opisem

sygn. l.d.: „Edw Grajnert | 1901 r”

sygnowany l.d.: "Terlikowski 1946"

opis pracy:
Obraz Włodzimierza Terlikowskiego przedstawia fragment tytułowego Mostu Świętego Benedykta rozciągającego się nad rzeką Rodan w Awinionie. Praca należy do cyklu dzieł, w którym artysta wciąż na nowo ukazywał ten sam temat o różnych porach dnia, badając tym samym zmienność światła i barwy. Obraz namalowany został w charakterystyczny dla Włodzimierza Terlikowskiego sposób – grubą warstwą farby olejnej nakładanej szpachlą i szerokim pędzlem.

sygnowany i datowany l.d.: “E. Dwurnik 69.”, “E. DWURNIK. 69.” W lewym dolnym rogu pieczątka autorska.
Zobacz inne prace artysty (link)

sygn. i dat. p.d.: "W. Gabrysiak 86"

OPIS PRACY:
Już od lat 60. Walenty Gabrysiak zaczął tworzyć obrazy zbliżające się do abstrakcji aluzyjnej i coraz częściej wykorzystywał w swoich pracach formy organiczne i kształty biologiczne. W obrazie „Podwoje” na skomponowanym z walorowanych, ciepłych kolorystycznie prostokątów minimalistycznym tle widzowi objawia się tajemniczy kształt nasuwający skojarzenia z ludzkim mózgiem. Za nim znajduje się podobna forma o gładkiej tym razem powierzchni. Głęboki cień pod tymi elementami buduje iluzję przestrzeni. Praca jest pełna niedopowiedzeń, trudno też jednoznacznie zinterpretować jej treść. Tytuł „Podwoje” w języku staropolskim oznacza drzwi, tutaj podwojony kształt mózgu również zdaje się otwierać wejście do ciemnej otchłani. Pytanie tylko – dokąd ona prowadzi?