Oferta galeryjna

Fragment opinii Tadeusza Dobrowolskiego:
"Akwarela ta przedstawia szlachcica z podgoloną czupryną, trzymającego za uzdę konia i zdejmującego z głowy rogatywkę. Ponieważ poza nim widać drewniane wrota, wolno się domyślić, że szlachcic ów przybył do jakiegoś dworu i wita jego mieszkańców.
[...]
Swojski temat związany z polską tradycją rycerską jest bowiem typowy dla twórczości J. Kossaka. Na tego samego malarza jako autora malowidła, wskazuje jeszcze ostrożna technika akwarelowa, delikatny światłocień, pewna skłonność do linearnego konturowania formy, ilustratorski charakter całości, wreszcie atmosfera uczuciowa akwareli."

OPIS PRACY:
W twórczości Jerzego Kossaka wielokrotnie powracał hagiograficzny motyw ikonograficzny wizji św. Huberta z Liège. Ukazana scena jest podporządkowana średniowiecznej legendzie głoszącej, że pochodzącemu z królewskiego rodu, korzystającemu z uciech życia Hubertowi, który wybrał się w dzień Wielkiego Piątku na samotne polowanie, ukazał się biały jeleń ze znakiem krzyża migocącym pośród poroża. Wydarzenie to miało przyczynić się do nawrócenia mężczyzny na wiarę chrześcijańską.
Jerzy Kossak z dużą precyzją oddał detale przedstawionego świata. W pracy jest wyczuwalna również atmosfera niezwykłości, na którą wpływa rozświetlony nimb nad głową św. Huberta oraz krzyż ponad łbem zwierzęcia, a także idylliczność leśnej natury otaczającej opisywane przedstawienie. Warte uwagi jest samo ujęcie kompozycyjne sceny – jak wspomniano, Jerzy Kossak niejednokrotnie podejmował w swojej sztuce temat wizji św. Huberta, zwykle jednak przedstawiał tę legendę w sposób horyzontalny, z figurą mężczyzny dosiadającego konia. Tutaj wertykalne ujęcie jest wyjątkowe, dużo bardziej oryginalne, imponujące harmonią układu, dopracowaniem szczegółu, a także formatem.
Reasumując – oferowany obraz Jerzego Kossaka ukazuje (w ciekawy pod względem artystyczno-formalnym sposób) historię powrotu człowieka do Boga i wpływu opatrzności na życie ludzkie.

OPIS PRACY:
Alfons Karpiński był krakowskim malarzem, znanym jako twórca nastrojowych, dekoracyjnych obrazów o secesyjnym charakterze. Dużym uznaniem, już za życia artysty, cieszyły się malowane przez niego martwe natury z kwiatami.
Oferowany obraz zawiera w sobie wiele charakterystycznych cech malarstwa Alfonsa Karpińskiego. Artysta wielokrotnie wykorzystywał motyw imponującego bukietu kwiatów, najczęściej właśnie róż, który jest umieszczony w jasnym porcelanowym wazonie. Realizmu pracom malarza dodają pojedyncze, opadłe na stół płatki kwiatów. Ukazanie w tle fragmentów obrazów w złotych ramach również wielokrotnie powracało w tłach jego prac i stanowiło wysmakowane rozświetlenie kompozycji – błysk ram korespondował bowiem zazwyczaj z jakimś złotym przedmiotem usytuowanym obok wspomnianego już bukietu.
Realistyczna na swój sposób konwencja przedstawienia w twórczości Alfonsa Karpińskiego łączy w sobie malarskie kształtowanie form, płynny kontur, pastelową, opartą jednak przy tym na kontrastach gamę barwną i interesujące zabiegi światłocieniowe.

OPIS PRACY:
Iwan Trusz (1869-1941) jest uznawany za jednego z najwybitniejszych ukraińskich artystów impresjonistycznych. Artysta malował przede wszystkim pejzaże, wśród których wiele miejsca zajmują krymskie krajobrazy. Jego obrazy cechuje bogata faktura i nastrojowa kolorystyka.
Oferowana praca przedstawia tytułowe ruiny twierdzy w Bałakławie na Krymie. Majestatyczna sylwetka fortu od wieków zwracała uwagę wielu artystów i poetów, m.in. Adam Mickiewicz poświęcił tej budowli jeden ze swoich Sonetów krymskich, który zaczyna się od słów: "Te zamki, połamane w zwaliska bez ładu, | Zdobiły cię i strzegły, o niewdzięczny Krymie!". Na uwagę zasługuje również starożytna metryka tego miejsca - przypuszcza się, że wzmianki o tym miejscu znajdują się nawet w Odysei Homera.
Obraz prezentuje wysoką klasę artystyczną, a dzięki swojej malarskości, impresjonistycznej formie, a także znakomitym wyczuciu kolorystycznym i światłocieniowym posiada duże walory dekoracyjne.

OPIS PRACY:
Marian Michalik to współczesny malarz, którego prace, a szczególnie martwe natury, są w ostatnim czasie coraz bardziej cenione na rynku sztuki.
Artysta upodobał sobie niełatwą technikę pastelu, w której potrafił z najdrobniejszymi niuansami oddawać rzeczywistość. Charakterystyczna dla prac Mariana Michalika jest aura nierealności, stąd też niekiedy jego twórczość dość swobodnie łączona jest z nurtem realizmu magicznego.
Prezentowana "Martwa natura ze stożkiem" przedstawia tytułowy układ przedmiotów, wśród których znajdują się m.in. cebule, kamienie, drewniana skrzynka czy kartonowe pudełko. Wspomniana powyżej "magiczność" jest tutaj wykreowana poprzez ujęcie spadających lub może lewitujących w przestrzeni kartek papieru.
Obrazy Mariana Michalika cechuje duże wyczucie kolorystyczne – w oferowanej martwej naturze dominantę stanowią ciepłe odcienie brązu i oranżu, skontrastowane z zimną, metaliczną szarością. Stosunkowo ciemna gama barwna nasuwa skojarzenia z nowożytnym malarstwem holenderskim, w którym tematyka martwej natury odgrywała duże znaczenie.

OPIS PRACY:
Portret właściwie od początku aktywności twórczej Edwarda Dwurnika stanowił ważną, aczkolwiek nie dominującą część dorobku artysty. Malarz z niebywałą sprawnością, nie tracąc przy tym na ekspresji wyrazu, potrafił uchwycić cechy charakterystyczne danej postaci.
Prezentowana praca powstała w czasie pobytu malarza w bieszczadzkich Myczkowcach. Obraz przedstawia Izabellę Pajonk - malarkę i współuczestniczkę artystycznego wyjazdu. Strój sportretowanej, a konkretniej jej T-shirt z nazwą organizacji "Free Tibet", nadaje kompozycji znaczenia ideologicznego, co zresztą podkreślił sam autor w odnotowanym na płótnie tytule pracy. Ogniste włosy modelki korespondują z oranżem bluzki i stanowiły właściwie dla malarza punkt wyjścia dla kształtowania kolorystycznego konturów ukazanych w obrazie elementów. W tle widoczny jest pejzaż z górami otaczającymi błękitną taflę jeziora. Soczyście zielony krajobraz Bieszczad nawiązuje poniekąd do pejzażu krainy Tybetu.