JAN IGNACY WODYŃSKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Jan Ignacy Wodyński urodził się w 1903, zmarł w 1988 roku. Był absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Krakowie. Uczył się u Felicjana Szczęsnego Kowarskiego oraz Wojciecha Weissa.
Należał do Stowarzyszenia Artystów Polskich „RYTM” oraz do ugrupowania „Pryzmat”.
Po zakończeniu II wojny światowej włączył się w organizację struktury Szkoły Sztuk Plastycznych w Katowicach. Był niezwykle czynnym członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków: angażował się w otwieranie nowych oddziałów (m.in. w Katowicach) oraz organizację wystaw i festiwali, m. in. Sztuk Plastycznych w Sopocie. Przez pewien czas zasiadał także w zarządzie okręgów w Bydgoszczy i Gdańsku.
Przez wiele lat angażował się w działalność pedagogiczną. Prowadził pracownie na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz na Wydziale Sztuk Plastycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 1951-1953 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Sopocie.

Wodyński uprawiał malarstwo sztalugowe i monumentalne. Tworzył martwe natury, pejzaże i portrety. Od lat 60. eksperymentował ze sztuką abstrakcyjną. Był autorem monumentalnych dekoracji malarskich elewacji kamienic na rynku w Lublinie i Gdańsku oraz polichromii we wnętrzach licznych kościołów.