JAREMA Józef

Józef Jarema urodził się w 1900 roku, zmarł w 1974 r. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Stanisława Dębickiego, Jacka Malczewskiego i Józefa Pankiewicza. W 1924 roku wraz z kapistami wyjechał do Paryża. We Francji zetknął się z ideą teatru eksperymentalnego, którą postanowił przenieść na polski grunt. Po powrocie do Polski założył w Krakowie Teatr Cricot. Sam napisał wiele wystawianych tam sztuk, m.in.: Serce Panny Agnieszki, Drzewo świadomości, Św. Mikołaj na 66 piętrze, Napoleon w elektrowni. Był także teoretykiem sztuki, jego teksty o koloryzmie publikowane były w „Głosie Plastyków”. W tym okresie malował barwne portrety, pejzaże i martwe natury. W latach 1934-1937 zrealizował także monumentalną dekorację plafonów wawelskich. W czasie II wojny światowej walczył w Polskiej Armii gen. Andersa. Ponadto otworzył żołnierską sekcję plastyczną, która organizowała własne wystawy. Po wojnie mieszkał we Francji i Włoszech. Otworzył w Rzymie „Art Club” zrzeszający artystów awangardowych. Wtedy porzucił sztukę przedstawiającą dla abstrakcji. Na jego płótnach z okresu powojennego prym wiodą przenikające się geometryczne formy w kontrastowych barwach.