BOROWSKI Wacław

Wacław Borowski urodził się w 1885 roku, zmarł w 1954 roku. W latach 1905-1909 studiował równolegle malarstwo na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Swoją wiedzę pogłębił podczas podróży artystycznych do Francji, Szwajcarii i Włoch. Doskonalił warsztat kopiując dzieła dawnych mistrzów w muzeach a także pracował jako ilustrator. Po powrocie do Polski w 1920 roku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Był założycielem Stowarzyszenia Artystów Polskich Rytm. Angażował się także w działalność Stowarzyszenia Artystów Grafików Ryt, Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” oraz Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W 1927 roku rozpoczął działalność pedagogiczną w Instytucie Sztuk Plastycznych w Warszawie. Wykładał malarstwo i kompozycję. Uczestniczył w wielu wystawach w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Francji i Włoszech. Zajmował się grafiką, malarstwem monumentalnym oraz sztalugowym. Tematem jego twórczości były idylliczne sceny rodzajowe w ogrodach oraz portrety. Artysta inspirował się sztuką klasycyzmu, co znajduje swoje odzwierciedlenie w harmonijnej kompozycji oraz stosowanych przez niego czystych, nasyconych barwach. Natomiast poprzez uproszczenie kształtów i wyczuwalną masywność elementów odwoływał się do kubizmu.

NIEDOSTĘPNE OBRAZY WACŁAWA BOROWSKIEGO