SZERNER Władysław

Władysław Szerner urodził się w 1836 roku, zmarł w 1915 r. W 1862 roku ukończył SSP w Warszawie i wyjechał do Monachium, gdzie kontynuował naukę a później zdecydował się zamieszkać tam na stałe i związać swoją karierę z pracownią Józefa Brandta. Malował głównie sceny rodzajowe z huculskich i podhalańskich wsi i sceny batalistyczno-historyczne inspirowane twórczością swojego nauczyciela.

Artysta specjalizował się w malowaniu uzbrojenia i strojów z czasów XVII- wiecznych wojen kozackich. Jednak w przeciwieństwie do Brandta, którego sceny batalistyczne ukazywały zazwyczaj dramatyczny, bitewny ferwor, Szerner ukazywał raczej sceny „zza kulis” życia wojska: patrole, zwiady, przerwy na popas, dowódców dających sygnał do ataku. Także jego wiejskie sceny rodzajowe charakteryzują się dużą różnorodnością, są to targi, postacie na koniach, prace w polu, jarmarki przedstawione z reporterską dokładnością, a także studia postaci czego przykładem może być powtarzający się wątek gęsiarek, kobiet w ludowych, barwnych strojach zajętych wyszywaniem podczas wypasu gęsi. Na jego obrazach wszechobecne jest rozproszone jasne światło, które podkreśla żywe, finezyjnie dobrane barwy strojów, natury i domostw. Ciekawym aspektem twórczości Szernera są grafiki przedstawiające obok ulubionych tematów także detale architektoniczne z krakowskich i częstochowskich kościołów.