ZYGMUNT DOBRZYCKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Zygmunt Dobrzycki urodził się w 1896 roku w Oleksinie, zmarł w 1970 w Yssingeaux. Żył i pracował we Francji.
Edukację artystyczną rozpoczął po ukończeniu gimnazjum, w 1915 roku, w Kijowie, następnie kształcił się w Moskwie i Petersburgu. Od 1923 roku studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, równolegle studiując na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Rok później przerwał naukę i wyjechał do Paryża.
Od 1928 roku był członkiem Koła Artystów Polskich w Paryżu.

Zygmunt Dobrzycki był związany z tzw. École de Paris. Zajmował się malarstwem, grafiką i drewnianą rzeźbą polichromowaną. Zasłynął przede wszystkim z malowanych przez siebie głównie we wczesnym okresie twórczości kompozycji symbolistycznych, kiedy to tworzył pod silnym wpływem Mikalojusa Čiurlionisa. Później inspirował się również fowizmem i kubizmem. Artysta często podejmował tematykę pejzażu i martwych natur, malował sceny figuralne i lubiany przez siebie motyw koni.
Zygmunt Dobrzycki zajmował się również malarstwem monumentalnym (projektował i wykonywał dekoracje ścienne, m.in. w kościołach w Belgii i we Francji) oraz rzemiosłem artystycznym - projektował tkaniny i ceramikę.
Artysta był autorem pomnika „Bohaterom Polskim“ zrealizowanego w Saint-Nicolas w Belgii (1965) oraz projektantem fasady Cité Administrative w Brukseli.

Eksponował swoje prace na wystawach w Polsce i za granicą, m.in. wystawiał jako członek grupy „Awangarda” w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (1930), prezentował dzieła na wystawie polskiej sztuki w gmachu wiedeńskiej Secesji, na Salonach paryskich czy w Brukseli i Antwerpii. W 1937 roku został nagrodzony złotym medalem na międzynarodowej wystawie „Sztuka i technika” w Paryżu.