ZAKRZEWSKI Roman

Prezentowana praca to przykład pierwszego ze wspomnianych etapów (lata 80. i początek 90.), w którym to ulubionym medium Romana Zakrzewskiego był akryl. Malarstwo z tego okresu bazuje na wąskiej, ale kontrastowej gamie barwnej, uproszczeniu kształtów i manierystycznych, wydłużonych proporcjach twarzy i szyi, a przy wizerunkach całopostaciowych – również ciała.
Oferowany "Portret kobiety z kosmykiem" (1987) to popiersie modelki ujęte na neutralnym, delikatnym, pudroworóżowym, bardzo przyjemnym w odbiorze tle, które zlewa się poniekąd z barwą ubioru sportretowanej. Charakterystyczne migdałowate oczy kobiety wpatrzone są w widza. Uwagę zwraca smukła szyja, zaznaczony światłem, wydłużony łuk nosa oraz pełne, podkreślone kolorem usta. Kobiecości, czy wręcz zalotności wizerunkowi dodaje kosmyk włosów opadający po prawej stronie czoła modelki.
Stylistyka portretu, podejście artysty do formy poszczególnych części ciała i w końcu jak gdyby nierzeczywista poświata otaczająca figurę świadczą o wpływie sztuki Jerzego Nowosielskiego, nie będąc przy tym w żadnym wypadku próbą skopiowania charakteru malarstwa mistrza. Stanowią natomiast jeden ze stopni do ukształtowania się dojrzałego stylu Romana Zakrzewskiego.