GAWDZIK-BRZOZOWSKA Barbara
Barbara Gawdzik-Brzozowska urodziła się w 1927 roku, zmarła w 2010 roku. Studiowała na Wydziale Malarstwa i Grafiki w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem między innymi Eugeniusza Eibischa i Konrada Srzednickiego. Uczelnię opuściła z dwoma dyplomami: w zakresie malarstwa (1949) oraz w zakresie grafiki (1952). W 1955 roku zamieszkała w Zakopanem. Zajmowała się malarstwem, grafiką, ilustracją oraz szeroko rozumianym projektowaniem (wnętrza, ubrania, meble, zabawki, biżuteria). Współpracowała z licznymi magazynami (Tygodnik Powszechny, Życie Literackie, Szpilki) oraz wydawnictwami (Wydawnictwo Literackie, Państwowe Wydawnictwa Muzyczne).
Artysta tworzyła dekoracje ścienne w kościołach w Głogówku, Mogilanach, Imielnie oraz w kilku kawiarniach i hotelach w Zakopanem. Od połowy lat 60. artystka coraz częściej tworzyła prace rysunkowe. Były to najczęściej wykonane tuszem i lawowane akwarelą stylizowane portrety kobiet. Charakteryzowała je schematyzacja, uproszczenie form i często karykaturalne przerysowanie niektórych cech fizjonomicznych oraz elementów ubioru. Niektóre prace artystki, np. „Matylda” z 1991 roku, budzą skojarzenia z renesansowymi portretami przedstawicieli wyższych sfer (np. „Portret Federico Montefeltro i jego żony Battisty Sforzy” Piero della Francesca). Barbara Gawdzik-Brzozowska należała do Związku Polskich Artystów Plastyków. Jej prace były eksponowane na ponad 300 wystawach indywidualnych i zbiorowych. W 2008 roku została uhonorowana Nagrodą Burmistrza Zakopanego za zasługi dla miasta.
