SCHULZ Bruno

BRUNO SCHULZ - NOTA BIOGRAFICZNA

"Dedykacja" z teki "Xięga Bałwochwalcza" (1920) - autoportret Bruno Schulza, Muzeum Narodowe w Krakowie
[Źródło: Zbiory cyfrowe MNK]

Bruno Schulz urodził się w 1892 roku w Drohobyczu, zmarł tamże w 1942 roku. Był pisarzem, krytykiem literackim i rysownikiem żydowskiego pochodzenia.
w 1910 roku rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Lwowskiej, po roku jednak był zmuszony przerwać naukę ze względu na zły stan zdrowia. Wznowienie studiów uniemożliwił mu wybuch I wojny światowej, w czasie której mieszkał w Wiedniu, gdzie uczęszczał na wykłady do tamtejszej uczelni technicznej i odwiedzał galerie sztuki. Od 1924 roku rozpoczął pracę na stanowisku nauczyciela rysunku w gimnazjum w Drohobyczu.
W okresie II wojny światowej umieszczono go w getcie w Drohobyczu. Został zastrzelony w 1942 roku.

Mimo braku wykształcenia artystycznego Bruno Schulz zapisał się w historii jako nietuzinkowy talent pisarski i plastyczny doceniany już przez współczesne mu środowiska inteligenckie. Najpierw zdobył rozgłos jako artysta - w 1922 roku wydał zbiór grafik o erotycyzującej tematyce sadomasochistycznej „Xięga bałwochwalcza”. Od tego czasu brał udział w wystawach organizowanych przez warszawską Zachętę oraz krakowskie TPSP. Zajmował się także ilustratorstwem. Wykonał cykle rysunków do dzieł Gombrowicza oraz swoich zbiorów opowiadań „Sklepy cynamonowe” (1934) i „Sanatorium pod klepsydrą” (1937). Ilustrował również pisane przez siebie felietony i recenzje.

W swoich rysunkach i grafikach przedstawiał codzienne portrety ludzi i autoportrety, ukazywał życie Żydów, inspirował się również literaturą, mitologią i Biblią. Niemała część jego prac ma charakter oniryczno-erotyczny. Jednym z głównych tematów jaki artysta przepracowywał w swojej twórczości plastycznej był kontrast dwóch światów, zwykle ukazywanych przez Bruna Schulza pod postacią kobiety i mężczyzny. Jego rysunki charakteryzuje uproszczenie, szkicowość, energiczny szrafunek i groteskowa deformacja. Sztukę Bruno Schulza cenił bardzo Witkacy, nazywając artystę „demonologiem”. Co ciekawe, artysta, choć rzadko, malował również obrazy olejne oraz freski.

Największy zbiór kolekcji prac Bruno Schulza znajduje się w Muzeum Literatury w Warszawie.