Scena batalistyczna (1920)

Czesław Wasilewski urodził się w 1875 roku w Warszawie, zmarł w 1947 roku w Łodzi. Począwszy od lat 30. znany był również jako I. lub F. Zygmuntowicz. O jego edukacji artystycznej i losach studenckich wiadomo stosunkowo niewiele. Pewne jest, że w 1911 roku zapisał się do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Następnie w okresie 1913-1917 uczył się w Pracowni Wojciecha Kossaka, dla którego w latach późniejszych przygotowywał podmalówki do obrazów. W swojej twórczości inspirował się twórczością malarzy należących do tak zwanej „szkoły monachijskiej”: Józefa Brandta, Józefa Chełmońskiego, Juliana Fałata.

Malował pejzaże, martwe natury oraz sceny rodzajowe. Najczęściej pojawiającym się w jego pracach motywem były sceny konne: patrole ułańskie, polowania, zaprzęgi sań i trójek, dzikie zwierzęta w lesie. Przedstawienia te niezwykle sugestywnie ukazywały dynamiczny ruch. Wrażenie to było potęgowane przez precyzyjne dopracowanie szczegółu oraz zamaszyste pewne pociągnięcia pędzla. Ze względu na wysoki poziom techniczny prac oraz popyt na tego rodzaju przedstawienia jego prace cieszyły się ogromną popularnością. Swoje prace wystawiał w Lublinie (1922), Katowicach (1926), Częstochowie (1927), Gdyni (1929), Kaliszu (1931) i Poznaniu (1928, 1931) oraz wielokrotnie w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (1925,1926, 1927). Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie oraz Muzeów Regionalnych w Łańcucie, Łodzi i Lesznie.

NIEDOSTĘPNE OBRAZY CZESŁAWA WASILEWSKIEGO