HENRYK BŁACHNIO - NOTA BIOGRAFICZNA

Henryk Błachnio urodził się w 1922 roku w Kacprówku na Mazowszu, zmarł w 2013 roku w Warszawie. W latach 1946-1954 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Eugeniusza Arcta, Michała Borucińskiego, Felicjana Szczęsnego Kowarskiego i Kazimierza Tomorowicza. Artysta brał udział w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale w 1955 roku, jednak później nie eksponował swoich prac zbyt często, z wyjątkiem okresu stanu wojennego, w czasie którego chętnie uczestniczył w wystawach organizowanych pod patronatem Kościoła. W sumie odbyło się 5 wystaw indywidualnych malarza. Artysta otrzymał kilka nagród za swoją twórczość, m.in. Nagrodę im. Jana Cybisa (1993).

Henryk Błachnio uprawiał malarstwo, rysunek i rzeźbę. Często odwoływał się do sztuki tradycyjnej. W oscylującej wokół nadrealizmu twórczości artysty wyróżnić można dwa nurty.
Do pierwszego z nich należą prace o specyficznym nastroju, tajemniczym klimacie i fantastycznych, literackich elementach. Ten kierunek sztuki Henryka Błachnio balansował na granicy sacrum i profanum. Dominował w nich temat pejzażu, a także motyw Erosa i monumentalnej architektury o cechach klasycyzujących (np. łuku triumfalnego, kolumnady). Tego typu obrazy artysty są patetyczne, pełne dramaturgii podkreślanej jeszcze kontrastowymi zestawieniami raczej ciepłych barw.
Drugi nurt to kontrowersyjne, z założenia prowokacyjne prace o erotycznym charakterze, niekiedy oceniane nawet jako wulgarne. Malarz przedstawiał na obrazach rubaszne kobiety o bujnych kształtach, olbrzymki i upadłe anioły, łącząc swoje dzieła w cykle, np. „Kobietki”, „Kompozycja sadomasochistyczna”. W tym kierunku swoje twórczości Henryk Błachnio inspirował się przede wszystkim kulturą peryferiów, folklorem i sztuką jarmarczną, zestawiając taką estetykę z autentyzmem przeżycia emocjonalnego. Duża część prac artysty została opatrzona metaforycznym podtekstem moralizatorskim.

Prace Henryka Błachnio znajdują się w zbiorach prywatnych na całym świecie oraz w kolekcjach wielu polskich muzeów, m. in. w Muzeum Narodowym w Warszawie i Krakowie.