MIRO Joan
Miro Joan urodził się w 1893 roku, zmarł w 1983 r. Od 1907 roku studiował w barcelońskiej Escuela de Artes y Oficios de la Lonja. W okresie 1912-1915 kontynuował naukę w szkole Francisco Gali. W latach 1919-1956 mieszkał na zmianę to w Hiszpanii, to w Paryżu. Później osiadł na stałe w Palma de Mallorca gdzie otworzył pracownię.
Zajmował się malarstwem, grafiką oraz rzeźbą. Projektował również tkaniny i scenografie (m. in. do „Les Ballets Russes”, Diagilewa). W 1937 roku stworzył freski dla pawilonu hiszpańskiego na Wystawę Światową w Paryżu. Realizował duże projekty dekoracji dla Gmachu UNESCO w Nowym Jorku (1951-1958) oraz barcelońskiego lotniska (1970). Obecnie w jego dawnej pracowni w Palma de Mallorca istnieje Museo de Miro gromadzące około 6 000 dzieł artysty. Na jego twórczość ogromny wpływ miały style, których rozwoju był świadkiem: kubizm, dadaizm, surrealizm, fowizm.
Artysta szczególnie inspirował się sztuką naiwną oraz dziecięcą („Dom z palmą”, „Farma”). Przez to bogactwo odniesień bardzo trudno jednoznacznie sklasyfikować jego twórczość. Jedynym niezmiennym elementem warsztatu artysty jest nasycona i optymistyczna paleta barw. Tworzył abstrakcje składające się z porozrzucanych po powierzchni płótna organicznych kształtów i linii („Martwa natura ze starym butem”), które niejednokrotnie balansowały na granicy surrealizmu („Hiszpańska tancerka”, „Duńskie wnętrze”). Nie stronił od sztuki przedstawiającej, martwych natur i pejzaży najsilniej objawiających kubistyczno-fowistyczne poszukiwania artysty („Koń, fajka i czerwony kwiat”, „Prades, the village”). Pod koniec życia całkowicie zrezygnował z malarstwa na rzecz rzeźby, czego efektem jest między innymi organiczna w formie praca „Kobieta i ptak”.
