TRĘBACZ Maurycy

Maurycy Trębacz
[Źródło: NAC]

Maurycy Trębacz urodził się w 1861 roku w Warszawie, zmarł w Łodzi w 1941 roku. Studiował w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona i Antoniego Kamińskiego, następnie, dzięki stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, naukę kontynuował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. Swój warsztat artystyczny Maurycy Trębacz uzupełniał jeszcze w Akademii w Monachium oraz w Paryżu w Académie Colarossi.
Od 1887 roku malarz cieszył się wsparciem hojnego mecenasa, hr. Wawrzyńca Benzelstjerny Engeströma.
W 1894 roku artysta wrócił do kraju i osiadł w rodzinnej Warszawie. W 1909 lub 1910 roku przeniósł się do Łodzi i otworzył tam własną szkołę malarską. Przyjaźnił się Samuelem Hirszenbergiem.

Maurycy Trębacz był jednym z najpopularniejszych polskich malarzy pochodzenia żydowskiego na przełomie XIX i XX wieku, zyskał uznanie na skalę międzynarodową. Pomimo popularności zmarł z głodu w czasie II wojny światowej w getcie łódzkim.
W swojej twórczości poruszał przede wszystkim tematykę związaną z życiem Żydów, malował codzienne sceny rodzajowe, obrzędy religijne i portrety. Poza tym wykonywał również akty oraz sceny buduarowe, rzadziej podejmował temat pejzażu i martwych natur, zwykle z kwiatami. Malarz zajmował się również restauracją obrazów.
Sztuka Maurycego Trębacza charakteryzuje się realizmem i widocznymi wpływami malarstwa monachijskiego.

Artysta prezentował swoje prace na wielu wystawach w kraju i za granicą, m.in. na ekspozycjach we Lwowie, w Krakowie, Warszawie, Monachium, Paryżu, Wiedniu, Chicago oraz Konstantynopolu.

Jego obrazu znajdują się np. w kolekcji Muzeum Żydowskiego Instytutu Historycznego, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Krakowa czy Muzeum Sztuki w Łodzi.