Nereidy (1927)

OPIS PRACY:
Słoneczny klimat śródziemnomorski i głęboki błękit morza stanowiły, obok magii Orientu, jedną z głównych inspiracji Feliksa Michała Wygrzywalskiego. Malarz, jako jeden z bardziej cenionych lwowskich młodopolskich malarzy-realistów czerpiących nieco z symbolizmu, nie ograniczał się jednak do pejzażu samego w sobie, zwykle ożywiał ukazywane krajobrazy postaciami rzeczywistymi, ale także mitologicznymi.
Prezentowany obraz przedstawia dwa akty kobiece na plaży, na samym brzegu morza. Kobiety te można utożsamić z nereidami – pięknymi nimfami morskimi. Postacie wybrały miejsce na piasku, które z każdą kolejną falą jest lekko podmywane przez morską wodę, łaskoczącą delikatnie ciała nimf. Kobiety ujęte zostały z dbałością o szczegóły anatomiczne, a subtelny erotyzm przedstawienia warunkowany jest brakiem dosłowności i ukazaniem aktów w pozach, które właściwie nie pokazują zbyt wiele. Szczególna maestria pędzla Feliksa Michała Wygrzywalskiego przejawia się w postaci nereidy o ciemnych włosach – kobieta sportretowana została w ruchu, w momencie delikatnego uniesienia ciała w oczekiwaniu na zbliżającą się falę. Wysoki realizm pejzażu uwidacznia się zaś w błękitno-zielonej toni morza (którego szum jest niemal słyszalny) oraz w ujęciu morskiej piany rozlewającej się po piasku.
Warto przypomnieć, że Feliks Michał Wygrzywalski tworzył nie tylko malarstwo sztalugowe, ale zajmował się również sztuką monumentalną – wykonywał freski, projektował witraże. Stąd też nie były mu obce pokaźnych rozmiarów kompozycje, choć, trzeba przyznać, nie są one szczególnie częste. Fakt ten sprawia, że oferowane "Nereidy" z 1927 roku zyskują jeszcze na atrakcyjności. To niemal dwumetrowe płótno jest jednym z największych dzieł Feliksa Michała Wygrzywalskiego, jakie kiedykolwiek pojawiły się na rynku sztuki.