STANISŁAW JASIEŃSKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Stanisław Maksymilian Jasieński urodził się w 1850 roku w Sokołowie k. Opoczna, zmarł w 1929 roku w Warszawie. Był artystą malarzem oraz dekoratorem, a także aktorem teatralnym i śpiewakiem.
Studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Wojciecha Gersona, równolegle ucząc się prawdopodobnie malarstwa scenicznego u Fryderyka Papego.

Jako aktor debiutował w 1968 roku w wędrownym zespole Aleksandra Carmantrada w Kielcach. Później występował u Anastazego Trapszy, Pawła Ratajewicza, Maksymiliana Kopystyńskiego, Józefa Teksla w warszawskim teatrze ogródkowym Eldorado, należał też do zespołu teatru lwowskiego oraz krakowskiego, gdzie prawdopodobnie zakończył swoją karierę aktorską. Śpiewał również w operach i operetkach.
Stanisław Jasieński prawdopodobnie już od pierwszych występów malował dekoracje teatralne. W tej dziedzinie szczególnie zasłużył się w czasie swojego pobytu w Krakowie, gdzie na afiszach teatralnych często pojawiało się jego nazwisko.

Po kilku latach przerwy kontynuował studia artystyczne pod kierunkiem Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Matejko przekonał również Jasieńskiego do wyjazdu do Paryża i dalszego kształcenia się u znanego dekoratora Jeana-Baptiste’a Lavastre’a. Podróżował również do Monachium, Berlina i Wiednia.
Do kraju powrócił w 1883 roku i objął stanowisko mechanika Warszawskich Teatrów Rządowych, kierował m. in. modernizacją urządzeń technicznych Teatru Wielkiego. Funkcję tę piastował do roku 1897 i później ponownie od roku 1909.
W 1897 roku został zaangażowany przez zarząd miasta Lwowa do wykonania dekoracji dla nowego teatru. Stanisław Jasieński wykonał ok. 25 000 m2 dekoracji, m. in. pałac włoski. Po otwarciu teatru, w 1900 roku artysta objął stanowisko inspektora teatru. W tym samym czasie Stanisław Jasieński pracował równolegle dla teatru krakowskiego, malując dekoracje na jego zamówienia. Artysta założył również szkołę dekoratorską działającą przy teatrze lwowskim.

Stanisław Jasieński tworzył dekoracje raczej typowe, uniwersalne, które można było używać wielokrotnie, w różnych spektaklach. Tworzył je według własnych koncepcji, rzadko konsultując projekty z reżyserami. Artysta opierał się najczęściej na wzorcach wytyczonych przez malarzy zagranicznych, przede wszystkim wiedeńskich oraz paryskich. Wnętrza malował z niebywałym pietyzmem i wyjątkową dokładnością, pejzaże zaś z rozmachem malarza sztalugowego.
Jasieński zaprojektował i wykonał dekoracje do wielu sztuk, m. in.: Zmykajmy! (1878), Noc świętojańska (1879), Zaczarowane koło (1900), Manru (1901), Walkiria (1903), Madame Butterfly (1909), Noc listopadowa (1915), Kościuszko pod Racławicami (1916). Część z jego projektów malowana była przez jego uczniów, np. Feliksa Wygrzywalskiego czy Wincentego Drabika.

Stanisław Jasieński był zasłużonym członkiem Związku Artystów Scen Polskich (ZASP).