Zbigniew Sprycha urodził się w 1959 roku, zmarł w 2024 r. Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom przygotowany w pracowni Juliusza Joniaka obronił z wyróżnieniem w 1985 roku. W tym samym roku rozpoczął pracę pedagogiczną na macierzystej uczelni. W 1998 roku objął pracownię rysunku na Wydziale Malarstwa, natomiast obecnie kieruje pracownią malarstwa. W 2006 roku otrzymał tytuł profesora.

Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, kolekcji Wydziału Kultury Urzędu Miasta Krakowa, Kolekcji Danielle Mitterand w Paryżu oraz zbiorach Fundacji France Liberte. Na swoim koncie ma kilkanaście wystaw indywidualnych w Krakowie i za granicą, m.in. w Getyndze, Utrechcie i Lubece. Poza działalnością pedagogiczną i artystyczną, Zbigniew Sprycha realizuje się także w roli kuratora, m.in. wystawy „bez tytułu, obraz na płótnie” (wraz z Grzegorzem Wnękiem), na której zaprezentowano prace 11 krakowskich artystów kontynuujących tradycje malarstwa figuratywnego (odbyła się ona w kilku instytucjach w 2016 roku, m.in. w Biurze Wystaw Artystycznych w Rzeszowie oraz Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie).

STYPENDIA I NAGRODY

1986 – Stypendium Prezydenta Miasta Krakowa – Stypendium Ministra Kultury i Sztuki
1986 – Stypendium Fundacji France Liberte
1986 – I nagroda za malarstwo na wystawie Dyplom ‘85 prezentującej najlepsze dyplomy uczelni artystycznych, Gdańsk
1987 – I nagroda w konkursie na ilustracje książkową im. J. Grabińskiego

TEKSTY NA TEMAT TWÓRCZOŚCI ARTYSTY

„Chyba nie pogniewałby się Zbigniew Sprycha gdyby zaliczyć go do falangi malarzy, dla których materia malarska stała się swoistym opus magnum, dzięki której jest tak rozpoznawalnym artystą od prawie 30 lat. Jednak obecnie takie stwierdzenie jest niewystarczające. Zbigniew Sprycha bardzo wcześnie wypracował swoje własne pismo, tak różne od tego, do którego byliśmy przyzwyczajeni i tak inne od tego, które oglądaliśmy na wystawach. Od samego początku pragnął wypracować własny język malarski integralnie związany raczej ze strukturą barwną niż z formą.

Baśniowy świat, zagmatwana przestrzeń i kształty różnych szkarad, postaci i figur ukazane za pomocą wyszukanej gamy barwnej podbitej grubą materią o uporządkowanej i inkrustowanej strukturze – to cechy wczesnych prac malarza, którego styl kształtował się na przestrzeni czasu podlegając różnym wyborom i redukcjom. Trudno w tym krótkim wstępie prześledzić i ocenić wszystkie najważniejsze etapy twórczości malarskiej Zbigniewa Sprychy, a było ich przynajmniej kilka. Nigdy też w tej malarskiej opowieści nie był wyłączony przekaz semantyczny, choć jednoznacznie nie dawał się wyodrębnić i ocenić. W tej twórczości można było odnaleźć asocjacje literackie i pomijając baśniowe klimaty, pomyślałem o powinowactwie z prozą Schulza – zachowując oczywiście odpowiednie proporcje. Wszystkie: stwory, smoki, konie, sarkofagi, urny, kamienie, talerze oraz inne przedmioty i figury snuły zawsze jakąś własną tajemniczą opowieść dziejącą się jakby na antypodach naszej galaktyki lub gdzieś poza jej granicami.”

- Grzegorz Bednarski o malarstwie Zbigniewa Sprychy w nawiązani do wystawy „Oddech czyli kaprysy” w Galerii 4 ściany.