RAPACKI Józef

OPIS PRACY:
Józef Rapacki zapisał się na kartach historii sztuki jako jeden z najznakomitszych pejzażystów okresu Młodej Polski – prezentowany obraz "Przed burzą - powrót z pola" z 1907 roku jest dowodem jego kunsztu artystycznego.
Głównym tematem obrazu jest sam krajobraz płaskich niw i zalesionych wzgórz, z rysującymi się na dolnych partiach ich zboczy polami uprawnymi. Na niebie kotłują się ciemne, burzowe chmury, zapowiadające zbliżającą się ulewę. Maestrią jest tutaj ujęcie światła słońca przebijającego się przez kłęby obłoków. Jego blask wydobywa z cienia środkowy fragment obrazu. Warto też wspomnieć o ożywieniu kompozycji ciepłym fioletem ujętych z przodu roślin – najpewniej wrzosów. Kwiaty te wielokrotnie pojawiały się w pracach Józefa Rapackiego, a sam artysta bywał nazywany przez to "malarzem brzóz i liliowych wrzosów".
W ogromie opisanego pejzażu Józef Rapacki przedstawił rodzajowy sztafaż. Na pierwszym planie widoczna jest uginająca się pod ciężarem niesionych plonów kobieta w czerwonej chuście na głowie - matka, przed którą wśród rzędu wysokich roślin podąża dziecko. To ostatnie zatrzymało się jednak na chwilę, patrzy na wprost, przed siebie, nawiązując kontakt z widzem obrazu, co jeszcze bardziej wciąga odbiorcę w świat tej kompozycji, czyniąc go właściwie jej częścią. Omówione postaci wracają już do domu, chcą zdążyć przed deszczem. W oddali, po lewej stronie, majaczą sylwetki pracujące jeszcze przy stogach, mimo wyraźniej zapowiedzi burzy.