HASIOR Władysław

OPIS PRACY:
Anda Rottenberg napisała niegdyś, że zestawione przez Władysława Hasiora w asamblażach przedmioty przechodzą proces reinkarnacji, zyskując na nowo znaczenie, często urastając do rangi totemu lub obiektu kultu. Słowa te wydają się bardzo trafne w kontekście prezentowanej pracy "Przewodnik Dusz".
Widmo grozy i wizja śmierci często towarzyszą dziełom artysty. Przewodnik dusz to temat iście filozoficzny, balansujący na granicy religii i filozofii właśnie. Postać przewodnika kojarzyć się może na przykład z mitologicznym Hermesem czy, w religii katolickiej, z Chrystusem. Władysław Hasior kreuje jednak własną wizję przewodnika dusz, nie unikając jednak przy tym symboli chrześcijańskich – elementy w centrum kompozycji zdają się składać na postać anioła, w partii głowy znajduje się natomiast misa w białym barankiem w środku – znakiem ofiary składanej Bogu, określeniem Jezusa, którego krew niejednokrotnie w ikonografii zbierały do kielichów anioły. Warto przypomnieć, że religia stanowiła dla artysty jedynie punkt odniesienia, swoisty język dla wartości wyznawanych przez człowieka. Dzieło Władysława Hasiora nie jest więc w żaden sposób ołtarzem, czy przedmiotem kultu, jednak jego monumentalna forma budzi w odbiorcy swoisty szacunek i wrażenie, że tak należałoby go traktować.
W górnej części asamblażu artysta umieścił sześć nóg, część horyzontalna to również kończyna będąca niegdyś zapewne fragmentem manekina (wykorzystywanie elementów zabawek i innych przedmiotów o antropomorficznym wyglądzie to cecha stała twórczości Władysława Hasiora). Ta ostatnia zakończona została elementem przypominającym grot partyzany. Te fragmenty czynią z przewodnika zarazem obiecującego obrońcę, ale zarazem postać potencjalnie niebezpieczną dla dusz zbłąkanych.