LARISCH Karol

Karol Adolf Larisch urodził się w 1902 roku w Krakowie, zginął w 1935 roku w wypadku motocyklowym w okolicach Skoczowa. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
W latach 1920-1926 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Ignacego Pieńkowskiego, Józefa Pankiewicza oraz Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Po zakończeniu nauki wyjechał na krótko do Drezna, następnie kontynuował edukację w Paryżu, w filii macierzystej uczelni. Obracał się w towarzystwie kapistów, z którymi łączyło artystę zamiłowanie do poszukiwania różnorodnych rozwiązań kolorystycznych w obrazach. Interesował się również impresjonizmem. W tym okresie Karol Larisch chętnie odwiedzał paryskie muzea, szczególnie Luwr, w którym z zapałem kopiował dzieła dawnych mistrzów, m. in. Tycjana, Rubensa i Watteau.
Życie artysty było raczej niespokojne, malarz długo nie mógł odnaleźć swojego miejsca. Pod koniec lat 20. Karol Larisch zapadł na chorobę płuc, początkowo przebywał w szpitalu w Paryżu, od 1928 do 1929 roku leczył się w Zakopanem. Na początku lat 30. przeniósł się do Poznania, gdzie zajmował się filią sklepu z artykułami fotograficznymi swojego ojca, a w 1932 roku zamieszkał w Warszawie i związał się artystycznie z grupą Pryzmat, kontynuując zainteresowanie nurtem koloryzmu. W 1933 roku malarz powrócił do Krakowa i wstąpił do Związku Zawodowego Artystów Plastyków.

Karol Larisch na początku swojej drogi artystycznej malował obrazy o zwartej i przemyślanej, klasycznej kompozycji, stosując głęboki modelunek światłocieniowy i wykorzystując raczej wąską, mroczną gamą barwną z przewagą czerni, brązu i zieleni. Dopiero pod wpływem sztuki Paula Cézanne’a i Georgesa Seurata oraz twórczości kapistów artysta zagęścił fakturę malarską, rozjaśnił paletę i skoncentrował się na wspomnianych już poszukiwaniach kolorystycznych.
Karol Larisch malował portrety, akty, martwe natury, pejzaże spod Krakowa i Krynicy oraz sielskie, kameralne sceny rodzajowe sytuowane w otoczeniu parku, uliczek miejskich lub kawiarni, stanowiące nowoczesne nawiązanie do rokokowego malarstwa francuskiego. Sięgał też po tematy mitologiczne.
Swoje malarstwo traktował jako nieustający, dynamiczny proces, często przemalowywał swoje obrazy. Tworzył ogromne ilości szkiców.
Artysta zajmował się również grafiką, w której operował przede wszystkim plamą, nie linią.

Karol Larisch chętnie prezentował swoje prace na wystawach w Polsce i za granicą. Wystawiał m. in. w Krakowie, Poznaniu, Warszawie, Łodzi i Filadelfii.
Prace artysty znajdują się m. in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Kielcach i Poznaniu, Muzeum Śląskiego we Wrocławiu, Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Pomorskiego w Gdańsku oraz w wielu kolekcjach prywatnych.