MAKOWSKI Tadeusz

TADEUSZ MAKOWSKI

Tadeusz Makowski
[Źródło: Narodowe Archiwum Cyfrowe]

Tadeusz Makowski urodził się w 1882 roku w Oświęcimiu, zmarł w 1932 roku w Paryżu. Studiował równolegle filologię klasyczną i polską na Uniwersytecie Jagiellońskim (1902-1906) oraz malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego. W tym czasie czynnie uczestniczył w życiu artystycznym Krakowa, współpracował m.in. z Zielonym Balonikiem projektując kukiełki do kolejnych spektakli.
Studia w ASP malarz ukończył w 1908 roku z wyróżnieniem. W tym samym roku wyjechał i osiadł na stałe w Paryżu, gdzie zetknął się z twórczością Puvisa de Chavannesa oraz kubistów ze środowiska Montparnasse’u, co miało ogromny wpływ na jego dalszą twórczość. We Francji nawiązał również bliską znajomość z Władysławem Ślewińskim, który pomógł Tadeuszowi Makowskiemu udzielając mu schronienia w Bretanii, kiedy to po wybuchu I wojny światowej artysta, ze względu na austriackie obywatelstwo, zmuszony był opuścić Paryż.

Tadeusz Makowski brał udział w wielu plenerach malarskich w Bretanii, Owerni, Normandii, przez pewien czas piastował także stanowisko prezesa Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu.

Malarstwo Tadeusza Makowskiego

Tadeusz Makowski był przedstawicielem tzw. École de Paris. Tworzył prace olejne, akwarelowe oraz grafiki, był również rysownikiem oraz ilustratorem. Inspirował się kubizmem spod znaku Pabla Picassa oraz romantycznymi obrazami Camille’a Corota i Theodore’a Rousseau, nie unikając przy tym nawiązań do dawnych mistrzów holenderskich i niderlandzkich, a nawet do sztuki ludowej. Jego twórczość charakteryzuje się geometryzacją, linearyzmem, ekspresją oraz, zwykle, ciepłą paletą barw. Tadeusz Makowski jest najbardziej rozpoznawalnym polskim portrecistą dzieci – dziecko, początkowo ujmowane realistycznie, później natomiast metaforycznie, jako kukiełka czy marionetka, stało się od ok. 1918 roku de facto motywem przewodnim sztuki Tadeusza Makowskiego. Artysta tworzył także sceny rodzajowe i pejzaże.

W historii aktywności artystycznej Tadeusza Makowskiego można wyróżnić zasadniczo cztery etapy: pierwszy, najwcześniejszy, związany był jeszcze z wpływami środowiska krakowskiego, tj. symbolizmu i realizmu, z ogromną rolą wrażliwości na światło, która na zawsze pozostała już zresztą cechą sztuki artysty. Kolejnym etapem była wspomniana już fascynacja dziełami Puvisa de Chavannes’a, która objawiła się malowaniem symbolistycznych obrazów w stonowanej, pastelowej gamie barwnej. Następnie przyszedł czas na okres kubizujący, stosunkowo krótki, gdyż w sztuce kubistów Tadeuszowi Makowskiemu brakowało wyczucia światła. Ostatni etap można nazwać dojrzałym. W nim już uwidacznia się konsekwentnie indywidualny styl artysty.

Tadeusz Makowski - wystawy i kolekcje

Od 1912 roku Tadeusz Makowski regularnie wystawiał swoje prace na Salonie Niezależnych, eksponował też w Stedelijk Museum w Amsterdamie (1914), na Salonie Jesiennym (1924), Polskim Klubie Artystycznym w Warszawie (1924) oraz w paryskich galeriach Cheron i Berthe Weil (1927 – pierwsza wystawa indywidualna artysty; 1928 – wystawa indywidualna). Uczestniczył również w wystawach sztuki polskiej w Barcelonie, Wiedniu, Paryżu i Budapeszcie.

Dzieła Tadeusza Makowskiego znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i muzealnych, m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, we Wrocławiu, Muzeum w Bochni czy Muzeum Śląskiego w Katowicach.

Przyjmujemy obrazy Tadeusza Makowskiego na aukcje sztuki - wycena obrazów, skup i sprzedaż aukcyjna sztuki Tadeusza Makowskiego.
Jeśli chcą Państwo sprzedać dzieła Tadeusza Makowskiego, zapraszamy do kontaktu [link].

Zobacz galerię obrazów Tadeusza Makowskiego w Krakowskim Domu Aukcyjnym [link].