RYCHTER-JANOWSKA Bronisława

OPIS PRACY:
Obrazy Bronisławy Rychter-Janowskiej ukazują sięgające okresu romantyzmu budynki i wnętrza. Artystka przedstawiała je w iście sielankowej aurze, która wzmacniała nostalgiczną wymowę tych kompozycji. Malarka w swoich pracach ukazywała świat polskiego ziemiaństwa, który już za jej życia nieuchronnie odchodził do przeszłości.
W prezentowanej pracy artystka przedstawiła rozległy salon urządzony w stylu biedermeier, który szczególnie silnie oddziaływał na architekturę wnętrz i był obecny w Europie w 1 połowie XIX wieku. Na obrazie zostały zawarte charakterystyczne elementy tego stylu, takie jak elegancka serwantka z porcelaną i szkłem, krzesła z oparciem w typie wachlarza, sofa o falistych kształtach i nieodzowny w tego rodzaju wnętrzach - sekretarzyk. Kwiatowa tapeta na ścianach i drewniany parkiet również należą do typowo biedermeierowskich rozwiązań. Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że ukazane wnętrze jest w swoim charakterze w pełni XIX-wieczne.
Przy sekretarzyku została ukazana siedząca tyłem do odbiorcy postać kobiety ubranej w białą muślinową suknię z gorsetem. Moda na ten typ ubioru była obecna właśnie w okresie występowania w Europie Środkowej biedermeieru. Tym samym Bronisława Rychter-Janowska w prezentowanym obrazie powstałym ok. 1932 roku (o czym świadczy metka SDS K. Wojciechowskiego na odwrocie, sytuując rok 1932 jako terminus ante quem), przedstawiła rzeczywistość z minionego wieku.
Obraz został namalowany z wielką dbałością o detale i znamienną dla twórczości artystki wrażliwością na światło i barwę. Kompozycja jest starannie rozplanowana, a światłocień nadaje całości ciepły nastrój słonecznego dnia spędzanego w domowym zaciszu. Wyróżniającym się wizualnie zabiegiem formalnym jest impastowo potraktowane wpadające przez przysłonięte okno światło, które wyraźnie odcina się od delikatnie przygaszonych barw całego otoczenia.
Praca "W saloniku" stanowi reprezentatywny przykład malarstwa Bronisławy Rychter-Janowskiej, w którym biegłość warsztatowa łączy się z wrażliwością na aspekty kolorystyczne. W tego typu kompozycjach artystka za pomocą przedmiotów i samego otoczenia opowiadała historię i to przy użyciu właśnie tych elementów budowała nastrój i wymowę całości.