ALFONSA KANIGOWSKA - NOTA BIOGRAFICZNA

Alfonsa Kanigowska urodziła się w 1858 roku w Sulerzyżu, zmarła w 1948 roku w Rudnikach k. Częstochowy. Studiowała w prywatnej żeńskiej szkole malarstwa i sztuki stosowanej Bronisławy Poświakowej pod okiem Kazimierza Alchimowicza, równolegle uczęszczała na prywatne lekcje do Wojciecha Gersona. Od 1892 roku kontynuowała naukę w Paryżu, gdzie zetknęła się z nurtem impresjonizmu. Podróżowała po Europie, odwiedziła m. in. Włochy i Szwajcarię.
Po powrocie do kraju zamieszkała w Warszawie, skąd często wyjeżdżała do Zakopanego. Po wybuchu I wojny światowej powróciła w rodzinne strony. Po wojnie zaczęła brać czynny udział w życiu artystycznym Częstochowy.

Alfonsa Kanigowska należała do pierwszego pokolenia artystek polskich, które dążyły do uprawiania sztuki zawodowo. Tworzyła obrazy olejne oraz pastelowe, wykonywała również miniatury na kości słoniowej. Zajmowała się też rzemiosłem artystycznym, malowała na porcelanie i fajansie, projektowała i tkała gobeliny, dekorowała wachlarze i parawany. Pasjonowało ją zagadnienie sztuki dekoracyjnej.
Alfonsa Kanigowska malowała głównie martwe natury, często z kwiatami, portrety, sielskie sceny rodzajowe i pejzaże. Tworzyła w nurcie realizmu, w duchu malarstwa XIX-wiecznego, z użyciem rozjaśnionej palety barw, będącej wpływem oddziaływania impresjonistów.

Alfonsa Kanigowska od 1885 roku regularnie wystawiała swoje prace, np. w Wilnie, we Lwowie, w Krakowie, Warszawie, Częstochowie i Grazu. Jej dzieła pokazywane były obok innych wielkich kobiet sztuki polskiej przełomu XIX i XX wieku – Olgi Boznańskiej i Anny Bilińskiej-Bohdanowicz.
Obrazy artystki znajdują się m. in. w zbiorach Muzeum Częstochowskiego.