POCHWALSKI Kasper

KASPER POCHWALSKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Kasper Pochwalski urodził się w 1899 roku w Krakowie, zmarł w 1971 roku. Pochodził z wielopokoleniowej rodziny artystycznej, był synem malarza Władysława Pochwalskiego i bratankiem słynnego artysty Kazimierza Pochwalskiego.
W latach 1917-1922 uczył się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera, którego był zresztą jednym z ulubionych uczniów. Studiował również historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1922 roku uzyskał stypendium rządu francuskiego, dzięki któremu wyjechał na rok do Paryża, gdzie kształcił się u Maurice’a Denisa w Académie Ranson.
Po powrocie do kraju czynnie działał w krakowskim środowisku artystycznym, był jednym z inicjatorów założenia Zrzeszenia Artystów Plastyków "Zwornik".

Karierę wystawienniczą rozpoczął bardzo wcześnie, gdyż już w wieku 16 lat pokazał swoje prace w krakowskim Pałacu Sztuki. W kolejnych latach wystawiał w TPSP w Krakowie, we Lwowie i Poznaniu, w warszawskiej Zachęcie i IPS-ie w Warszawie. Brał również udział w wystawach TAP "Sztuka" (od 1924), CAP "Jednoróg" i ZAP "Zwornik".

Malarstwo Kaspra Pochwalskiego wpisuje się w nurt sztuki polskiego modernizmu. Artysta malował stylizowane, nieco uproszczone obrazy figuralne o przeróżnej tematyce – zarówno sceny codzienne, jak i epizody baśniowe oraz mitologiczne, podejmował również tematykę aktu kobiecego. Rzadziej wykonywał portrety, pejzaże i martwe natury. W swoich obrazach wykorzystywał zwykle jasną gamę barwną.

Poza własną twórczością artystyczną Kasper Pochwalski zajmował się również konserwacją. Pracował m.in. w katedrze wawelskiej.