WIERUSZ-KOWALSKI Alfred

OPIS PRACY:
Alfred Wierusz-Kowalski należy do najbardziej cenionych przedstawicieli polskiej kolonii artystycznej kształcącej się i działającej w drugiej połowie XIX wieku w Monachium (tzw. wcześniej w literaturze "szkoły monachijskiej"). Artysta zyskał popularność głównie za sprawą niewielkich pejzaży, które często ukazywały kresowe wsie i pola, malował jednak również dużych rozmiarów kompozycje o charakterze rodzajowym, najchętniej wybierając tematy z zaprzęgami końskimi.
W oferowanym obrazie centralnie, na pierwszym planie został przedstawiony zaprzężony w konia drewniany wóz, na którym można dostrzec siano i niedookreślony ładunek. Zwierzę ukazane jest w bezruchu, podczas karmienia z treptucha. Po prawej stronie znajdują się wbite w ziemię drewniane sztachety, na jednej z nich widnieje nałożony ceramiczny garnek. Całość jest osadzona w chłodnej scenerii, na tle rozległego, błotnistego, jak gdyby miejscami pokrytego szronem nizinnego krajobrazu. Gama barwna i mięsistość nakładanej farby wpasowuje się w charakterystykę tzw. "sosów monachijskich", jak nazywana bywa w opracowaniach impastowa miejscami, brązowo-szara warstwa malarska znakomicie oddająca w obrazach wilgotne, błotniste drogi wsi. Sumarycznie spokój, bezruch, nastrój i kolorystyka pejzażu przywodzą skojarzenia z mroźnym porankiem.
Na charakter kompozycji silnie wpływa światło, które swoją ciepłą barwą rozświetla niebo i wydobywa się zza zamglonego krajobrazu. Ten sposób budowania nastroju w obrazie jest znamienny dla polskich artystów związanych z monachijskim środowiskiem artystycznym w XIX wieku, do którego, jak już wspomniano, Alfred Wierusz-Kowalski należał i w którym prężnie działał. W obrazie "Koń na postoju" realizm przedstawienia łączy się z opisaną nastrojowością, określaną w tej epoce historii sztuki niemieckim mianem "Stimmung".