JAŹWIECKI Franciszek

FRANCISZEK JAŹWIECKI - NOTA BIOGRAFICZNA

Franciszek Adam Jaźwiecki urodził się w Krakowie w 1900 roku, zmarł w 1946 roku w Świdnicy. Zajmował się malarstwem, rysunkiem i grafiką, tworzył m.in. autolitografie. W wieku 14 lat wstąpił do Legionów Polskich, odszedł z wojska jako 21-letni inwalida. W latach 1924-1927 studiował w prywatnej Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunków w Krakowie, następnie, od 1929 roku, na tutejszej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Teodora Axentowicza oraz Fryderyka Pautscha. Z powodu konfliktu związanego z wystawą podyplomową w 1932 roku został relegowany z uczelni, wraz z kolegami Stanisławem Osostowiczem i Leopoldem Lewickim, za twórczość o charakterze komunizującym. Ostatecznie uczelnię ukończył w roku 1933. Przez niedługi czas należał do Grupy Krakowskiej, eksponował swoje prace na pierwszych wystawach Grupy. W czasie okupacji pomagał więźniom, współpracował przy tworzeniu fałszywych dokumentów. W 1940 roku został aresztowany przez Niemców, od 1942 do 1945 roku przebywał jako więzień w obozach koncentracyjnych.

Franciszek Jaźwiecki zajmował się malarstwem olejnym i akwarelowym, rysunkiem oraz grafiką.
Malarstwo olejne artysty charakteryzuje się szkicowym podejściem, zróżnicowaną fakturą oraz ciekawym spojrzeniem na problem światła i barwy. Prace akwarelowe, rysunkowe i graficzne Franciszek Jaźwiecki tworzył raczej w nurcie realistycznym.
Większą część zachowanych jego prac stanowią widoki architektury i rodzime pejzaże, ale artysta malował również sceny batalistyczne oraz portrety Górali.
W okresie I wojny światowej rysował sceny z życia Legionów, wojskowe postoje, widoki mogił, portrety towarzyszy broni.
W czasach swojego pobytu w obozach koncentracyjnych również rysował portrety współwięźniów i autoportrety. W Muzeum Auschwitz znajduje się ponad 100 takich wizerunków rysowanych kredką lub ołówkiem.