KAMOCKI Stanisław

Zajęcia z malarstwa krajobrazowego z profesorem Stanisławem Kamockim (1928)
[Źródło: NAC]

Stanisław Kamocki Urodził się w 1875 roku w Warszawie, zmarł 1944 roku w Zakopanem. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego i Jacka Malczewskiego. Edukację artystyczną dopełnił w Paryżu w latach 1901 i 1902. Od 1908 roku uczył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet M. Niedzielskiej. W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. Od 1919 roku kierował katedrą pejzażu macierzystej uczelni. W 1937 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Uczył także w Państwowej Szkole Góralskiej Sztuki Ludowej w Zakopanem.

Działał także w zrzeszeniach artystycznych: Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka"; Stowarzyszenia Polska Sztuka Stosowana; Stowarzyszenia Sztuka Podhalańska i Sztuka Rodzima. Uczestniczył w zbiorowych wystawach sztuki polskiej w w Wiedniu (1908), Wenecji (1910), Berlinie (1913), Brukseli (1938), Pittsburgu (1935) i Nowym Jorku (1939). Artysta uznawany jest za jednego z kontynuatorów symbolistycznego nurtu pejzażowego zapoczątkowanego przez Jana Stanisławskiego. Jego dojrzałą twórczość malarską charakteryzuje prostota kompozycji, dynamicznie kładziona plama barwna oraz zaczerpnięte z japońskich drzeworytów akcentowanie pierwszego planu kompozycji.