Oferta galeryjna

Wszechstronnie uzdolniony i wykształcony, odbywał liczne podróże po najbardziej rozwiniętych krajach Europy, podczas których udoskonalał swój artystyczny warsztat, czerpiąc inspirację zarówno z twórczości dawnych mistrzów, jak i współczesnych mu artystów. Malował sceny rodzajowe i portrety, w których wyraźnie odznaczył się wpływ nowożytnego malarstwa holenderskiego. Zasłynął jednak przede wszystkim jako malarz koni. Utrwalał batalistyczne potyczki i jeźdźców, wzorując się m.in. na malarstwie Aleksandra Orłowskiego. Nieobca była mu także stylistyka Horacego Verneta. Widoczny wpływ na twórczość Piotra Michałowskiego miały także prace jednego z jego nauczycieli - Nicolasa-Toussainta Charleta, wzorującego się na malarstwie słynnego francuskiego romantyka Théodore'a Géricaulta. Anatomiczne studia koni Piotr Michałowski tworzył przez całe swoje życie, starając się utrwalać ruch tych zwierząt coraz lepiej. Obserwował je w stajniach, na końskich targach i podczas pracy polegającej na ciągnięciu dorożek i wiejskich furmanek.

Prezentowany rysunek dwustronny, opisany przez Wlastimila Hofmana jako dar od rodziny Michałowskich, przedstawia sporządzone przez Piotra Michałowskiego studia koni w różnych ujęciach. Widoczne jest tutaj wyraźne zainteresowanie artysty ruchem zwierząt. Szkicował je niewątpienie z natury, wpatrując się wnikliwie i starając uchwycić pracę układu ruchu tych zwierząt – ich mięśni, kości i stawów. Jedna ze stron rysunku przedstawia konie osiodłane, druga zwierzęta uchwycone podczas pracy z człowiekiem, którego sylwetka została jedynie sumarycznie zaznaczona. Malarz stosuje różne ujęcia, pozycje konia i śmiałe skróty perspektywiczne. W lewym górnym rogu można zobaczyć też nieukończony szkic ludzkiej twarzy. Rysunek pełnił zapewne dla artysty rolę wstępnego studium dla bardziej rozbudowanej kompozycji i był wykorzystywany w procesie twórczym. Można zauważyć na nim ślady akwareli, pośpiesznie wykonane czarnym tuszem obliczenia oraz naszkicowane nim kolejne przedstawienie obserwowanego zwierzęcia.

OPIS PRACY:
Obraz Stanisława Kamockiego "Marcowy śnieg" ukazuje górzysty pejzaż wsi w okresie przedwiośnia. Artysta przedstawił fragment drewnianego domu z zaznaczoną błękitną szarością kamienną podmurówką oraz dobudówką po jednej stronie. Przed domem znajduje się murowana kapliczka, będąca właściwie dominantą kompozycji. Po prawej, na pierwszym planie, widnieje drewniane ogrodzenie, za nim bezlistne jeszcze drzewa, a w oddali szeroki krajobraz pól pokrytych miejscami topniejącym śniegiem. Stanisław Kamocki, dobierając gamę barwną i sposób prowadzenia narzędzia, dobrze oddał aurę marcowej przyrody. Widz patrzący na obraz może wręcz poczuć rześkie powietrze i zapach wilgotnej, odradzającej się po zimie do życia ziemi.
Pod względem formalnym praca jest malowana zdecydowanymi, szerokimi pociągnięciami pędzla, miejscami pojawiają się impasty. Stanisław Kamocki to jeden z najbardziej cenionych pejzażystów – uczniów Jana Stanisławskiego. Studia pod okiem mistrza wpłynęły w dużej mierze na takie właśnie odważne traktowanie kompozycji oraz budowę obrazu w oparciu o plamę, światło i kolor, nie zaś o sztywny rysunek. To swoiste, raczej wrażeniowe niż studyjne podejście do malarstwa sprawia, że w obrazach Stanisława Kamockiego niezwykle trafnie zamknięty zostaje prawdziwy charakter przedstawianego krajobrazu.