Oferta galeryjna

OPIS PRACY:
Sztukę Eugeniusza Eibischa ukształtowały rodzime i europejskie wzorce, w tym środowisko krakowskich formistów oraz wieloletni pobyt w Paryżu, gdzie malarz miał bezpośredni kontakt z artystami z kręgu École de Paris.
Oferowany obraz "Na warcie", pochodzi z powojennego okresu twórczości Eugeniusza Eibischa, który od 1939 roku przebywał w Krakowie, obejmując kolejno katedrę rysunku Akademii Sztuk Pięknych, a od 1945 roku funkcję rektora tej uczelni. Przyjmuje się, że praca mogła powstać podczas pobytu artysty na wakacjach w Kudowie Zdroju.
Eugeniusz Eibisch podjął w niej nietypowy dla swojej twórczości temat, ukazując postać w pejzażu. Na pierwszym planie przedstawił żołnierza, najpewniej Wojsk Ochrony Pogranicza. Bardzo malarskie zarysowanie postaci i zwrócenie jej tyłem do widza uniemożliwia uchwycenie szczegółów fizjonomii czy ubioru, co, wespół z ciemną, stonowaną gamą barw, nadaje pracy aurę tajemniczości. Bryła budowana jest kolorem, a wyraźne pociągnięcia pędzla tworzą grubą, chropowatą, impastową strukturę, dającą wrażenie ekspresyjnego, migotliwego i w jakimś sensie nieuchwytnego zdarzenia. Forma odgrywa w stosunku do tematu naczelną rolę, sprawiając, że obraz staje się samodzielną kompozycją barwną.

OPIS PRACY:
Obraz Stanisława Kamockiego "Marcowy śnieg" ukazuje górzysty pejzaż wsi w okresie przedwiośnia. Artysta przedstawił fragment drewnianego domu z zaznaczoną błękitną szarością kamienną podmurówką oraz dobudówką po jednej stronie. Przed domem znajduje się murowana kapliczka, będąca właściwie dominantą kompozycji. Po prawej, na pierwszym planie, widnieje drewniane ogrodzenie, za nim bezlistne jeszcze drzewa, a w oddali szeroki krajobraz pól pokrytych miejscami topniejącym śniegiem. Stanisław Kamocki, dobierając gamę barwną i sposób prowadzenia narzędzia, dobrze oddał aurę marcowej przyrody. Widz patrzący na obraz może wręcz poczuć rześkie powietrze i zapach wilgotnej, odradzającej się po zimie do życia ziemi.
Pod względem formalnym praca jest malowana zdecydowanymi, szerokimi pociągnięciami pędzla, miejscami pojawiają się impasty. Stanisław Kamocki to jeden z najbardziej cenionych pejzażystów – uczniów Jana Stanisławskiego. Studia pod okiem mistrza wpłynęły w dużej mierze na takie właśnie odważne traktowanie kompozycji oraz budowę obrazu w oparciu o plamę, światło i kolor, nie zaś o sztywny rysunek. To swoiste, raczej wrażeniowe niż studyjne podejście do malarstwa sprawia, że w obrazach Stanisława Kamockiego niezwykle trafnie zamknięty zostaje prawdziwy charakter przedstawianego krajobrazu.