42. Aukcja Dzieł Sztuki (10 XII 2024)

OPIS PRACY:
Przedstawienia upamiętniające polską kawalerię były tematem szczególnie chętnie podejmowanym przez Jerzego Kossaka i jego przodków – Juliusza oraz Wojciecha, którzy zasłynęli dzięki malowaniu ujętych rodzajowo scen z życia wojska i motywów batalistycznych.
Wykształcony w pracowni ojca i dziadka Jerzy Kossak posługiwał się najczęściej średniej wielkości formatami i stosował przeważnie technikę olejną. Jako rotmistrz zajmował się profesjonalnym kształceniem oficerów i podoficerów jazdy. Sam uczestniczył w zawodach jeździeckich i polowaniach, a jego fachowa wiedza i wnikliwa obserwacja koni przełożyła się na wierne oddawanie ich charakterystyki w malarstwie.
Oferowany obraz, oprócz tematycznego odniesienia się do odwagi, honoru i poświęcenia polskich ułanów, zachwyca niezwykle trafnym ujęciem galopujących zwierząt, pełnych energii, z grzywami i ogonami rozwianymi na wietrze. Jerzy Kossak wyraźnie zróżnicował sylwetki koni, ujmując pierwszego z nich w lekkim skręcie tułowia, szyi i głowy, pozwalającym widzowi na zapoznanie się z anatomią zwierzęcia. Trafnie rozłożył także światła i cienie na obrazie, oddając charakter połyskującej sierści.
Tło obrazu stanowi malowniczy krajobraz z brzegiem morza, nawiązujący poniekąd do słynnych przedstawień ważnych dla polskiej historii symbolicznych wydarzeń – zaślubin z morzem, które wyszły spod pędzla zarówno Wojciecha Kossaka, jak i Jerzego. Kontrast pomiędzy błękitem wody, a ciepłym odcieniem piasku, nadaje dziełu harmonii i równowagi.

OPIS PRACY:
Adam Setkowicz zasłynął jaki malarz sielankowych scen rodzajowych, ukazujących życie mieszkańców polskiej wsi. Prezentowana kompozycja przedstawia młodego górala w ludowym stroju, siedzącego na skale przy strumyku i grającego na fujarce. Obok postaci tli się ognisko. Góral został umieszczony poza ścisłym centrum obrazu, co skłania widza do przyjrzenia się bliżej otaczającej go przyrodzie – swobodnie malowanej wodzie, formacjom skalnym dominującym po prawej stronie kompozycji oraz polance rozciągającej się za postacią, oświetlonej ciepłymi promieniami słońca. Zawężona do chłodnych odcieni gama barwna, została przełamana ciepłymi kolorami poszczególnych elementów stroju górala: haftem na serdaku i parzenicami zdobiącymi spodnie.
Widz został uwzględniony przez artystę jako cichy obserwator. Podgląda zdarzenie, pozostając w zasadzie zupełnie niezauważony przez zatopionego w muzyce górala.

OPIS PRACY:
Sztukę Eugeniusza Eibischa ukształtowały rodzime i europejskie wzorce, w tym środowisko krakowskich formistów oraz wieloletni pobyt w Paryżu, gdzie malarz miał bezpośredni kontakt z artystami z kręgu École de Paris.
Oferowany obraz "Na warcie", pochodzi z powojennego okresu twórczości Eugeniusza Eibischa, który od 1939 roku przebywał w Krakowie, obejmując kolejno katedrę rysunku Akademii Sztuk Pięknych, a od 1945 roku funkcję rektora tej uczelni. Przyjmuje się, że praca mogła powstać podczas pobytu artysty na wakacjach w Kudowie Zdroju.
Eugeniusz Eibisch podjął w niej nietypowy dla swojej twórczości temat, ukazując postać w pejzażu. Na pierwszym planie przedstawił żołnierza, najpewniej Wojsk Ochrony Pogranicza. Bardzo malarskie zarysowanie postaci i zwrócenie jej tyłem do widza uniemożliwia uchwycenie szczegółów fizjonomii czy ubioru, co, wespół z ciemną, stonowaną gamą barw, nadaje pracy aurę tajemniczości. Bryła budowana jest kolorem, a wyraźne pociągnięcia pędzla tworzą grubą, chropowatą, impastową strukturę, dającą wrażenie ekspresyjnego, migotliwego i w jakimś sensie nieuchwytnego zdarzenia. Forma odgrywa w stosunku do tematu naczelną rolę, sprawiając, że obraz staje się samodzielną kompozycją barwną.

OPIS PRACY:
Prezentowany obraz jest dziełem Józefa Unierzyskiego, malarza akademickiego znanego m.in. z obrazów o tematyce religijnej, przedstawień Marii, Chrystusa i świętych oraz scen biblijnych, malowanych również na zamówienie do wnętrz obiektów sakralnych. W twórczości artysty zauważyć można pewien wpływ sztuki prerafaelitów.
Omawiany obraz przedstawia Jezusa w półpostaci, czyli ujęciu bardziej charakterystycznym dla sztuki portretowej, niż malarstwa religijnego. Przywołuje ono na myśl ikonograficzne przedstawienie "Zbawiciela Świata" (Salvador Mundi), wykorzystywane od XV wieku i chętnie podejmowane w renesansowym malarstwie włoskim, przez twórców takich jak: Antonello da Messina, Palma Vecchio czy Tycjan. W przeciwieństwie do dzieł wymienionych autorów, wizerunek Chrystusa malowany przez Józefa Unierzyskiego, choć jednoznacznie rozpoznawalny, został przedstawiony bez oznak świętości – nimbu oraz tradycyjnych atrybutów w formie jabłka lub globu. Postać skierowana jest w trzech czwartych do widza i nawiązuje wyraźny kontakt wzrokowy z odbiorcą. Wystudiowana, malowana gładko twarz i szyja Chrystusa oświetlona została z prawej strony tajemniczym światłem, być może promieniami zachodzącego słońca, którego aura zdaje się majaczyć w uproszczonym pejzażowym tle, a może blaskiem ognia. Ciepły koloryt został powtórzony w ujęciu szaty Zbawiciela, którą artysta namalował w głębokiej, ciemnej czerwieni.

OPIS PRACY:
Wiktor Zin, profesor Politechniki Krakowskiej, znany jest jako popularyzator wiedzy o sztuce. Przez lata prowadził słynny program telewizyjny "Piórkiem i węglem" , dzięki któremu widzowie mogli zgłębiać wiedzę o zabytkach, ich historii, formie i artystycznych przemianach. Wiktor Zin silnie interesował się architekturą Krakowa. Zajmowały go szczególnie dzieje przemian formalnych poszczególnych dzieł architektonicznych, co przełożyło się na formułowanie różnego rodzaju koncepcji i utrwalanie ich w formie prac na papierze.
Oferowane dzieło, wykonane tuszem i akwarelami, przedstawia przypuszczalny wygląd Pałacu pod Baranami w okresie dojrzałego średniowiecza. Praca ukazuje dwie ceglane, trzykondygnacyjne kamienice, kryte dwuspadowymi dachami, z dekoracyjnymi szczytami charakterystycznymi dla epoki detalami architektonicznymi. Od strony rynku do elewacji obu budynków przylegają dwie drewniane przybudówki, kryte daszkiem, z wyprowadzonymi zewnętrznymi schodami, wokół których artysta postanowił umiejscowić potraktowane sumarycznie postacie ludzkie. Całość malowana jest lekko i ukazuje niezwykłą biegłość Wiktora Zina w tworzeniu szybkich, szkicowych prac.

OPIS PRACY:
Pejzaże, obok martwych natur, stanowią temat najczęściej podejmowany przez Jana Szancenbacha, cenionego artystę, profesora i rektora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego twórczość wyrastała z ogarniającego akademię głębokiego podziwu dla polskiego koloryzmu.
W pracach artysty dominują intensywne barwy i efekty luministyczne, co uwidacznia się w prezentowanym dziele. Powstało ono najpewniej w wyniku fascynacji Jana Szancenbacha imponującymi szwedzkimi klifami. Tytułowe zachodzące słońce nie zostało ukazane dosłownie. Można je obserwować śledząc skomplikowaną grę świateł i cieni w centrum kompozycji. Monumentalne klify po obu stronach zachwycają swobodą w operowaniu plamami barwnymi, nadającymi dziełu ekspresji. Całość emanuje lekkością i radością, co jest niezwykle charakterystyczne dla twórczości Jana Szancenbacha. Chociaż kolor w jego obrazach jest zawsze intensywny i daleki od realizmu, malarz nigdy nie przekraczał granicy przedmiotowości. Natura stanowiła dla niego punkt wyjścia, a budowana kolorem bryła była wynikiem wnikliwej obserwacji i afirmacji przyrody.

OPIS PRACY:
Oferowany obraz olejny na płótnie namalowany został w latach 90. przez Urszulę Broll-Urbanowicz, artystkę i buddystkę, której późny okres twórczości ukształtowała fascynacja wschodnimi naukami duchowymi. Praca wpisuje się w zapoczątkowany od lat 70. cykl obrazów malowanych przez artystkę w domu pod Jelenią Górą, we wsi Przysieka, gdzie żyła i tworzyła w otoczeniu założonej przez siebie wspólnoty religijnej o nazwie Oneiron.
Inspiracją dla powstających dzieł malarskich były mandale, czyli motywy występujące w sztuce buddyjskiej, związane z praktyką tantr. Stosowane w przygotowywaniu mandali geometryzujące układy form łączy zawsze jeden centralny punkt, który rozumiany jest jako symboliczny początek i koniec. Mandale można rozpatrywać także w kategoriach swego rodzaju diagramów, ukazujących sposób, w który chaos przemienia się w harmonię. Prezentowane dzieło stanowi oczywiste nawiązanie do tej formy sztuki wschodniej. Jest to osiowa, zamknięta kompozycja, utrzymana głównie w chłodnych barwach - rozbielonych błękitach i zieleniach. Stanowi połączenie abstrakcyjnych form geometrycznych z surrealistycznie ukazanymi elementami świata widzialnego, takimi jak góry, niebo, budynek świątyni i statek. Na osi głównej artystka umieściła trzy odrębne geometryczne układy złożone z wieloboków, trójkątów i kół. Szczególnie ważnym fragmentem jest, zlokalizowany również na osi obrazu, ciepły akcent kolorystyczny w odcieniach żółci i oranżu. Ilustruje on motyw zachodzącego słońca, czyli znak symbolicznego połączenia nieba i ziemi.

OPIS PRACY:
Obrazy abstrakcyjne to nieco mniej znana część twórczości Edwarda Dwurnika, artysty słynącego z narracyjnych przestawień, pełnych dynamizmu widoków miast i miasteczek stanowiących ironiczny komentarz do współczesnych wydarzeń społeczno-politycznych.
Dążenie malarza w kierunku abstrakcji ujawniały już obrazy z serii błękitnej. Cykl malarski o numerze XXV, będący serią obrazów w pełni nieprzestawiających, Edward Dwurnik rozpoczął na początku lat dwutysięcznych. Był on efektem silnej inspiracji twórczością Jacksona Pollocka, w szczególności używaną przez amerykańskiego abstrakcjonistę techniką drippingu, czyli wylewania farby bezpośrednio na płótno.
Malarstwo Pollocka cechuje jednak głęboka symbolika, przesycona tragizmem i duchowością. Edward Dwurnik natomiast prezentował postawę zgoła inną. Istotniejsza była dekoracyjność i satysfakcja z samego procesu tworzenia, niezwykle ekspresyjnego i nieskrępowanego regułami. Edward Dwurnik zawsze zachowywał kontrolę nad procesem twórczym. Podobnie jak obrazy Jacksona Pollocka, abstrakcje Edwarda Dwurnika miały otaczać odbiorcę, a ich forma, kolor i struktura odwoływać się bezpośrednio do jego uczuć oraz emocji. Co ciekawe, artysta pozostawił tu widzowi wolność w decyzji o kierunku eksponowania dzieła, dopuszczając dowolny układ wertykalny lub horyzontalny, o czym świadczy rysunek-wskazówka na odwrocie pracy.

OPIS PRACY:
Twórczość plastyczna Konrada Jarodzkiego, architekta, malarza, rysownika i wykładowcy w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, oscylowała wokół surrealizmu i abstrakcji. W swoich dziełach artysta odnosił się do otaczającej go rzeczywistości, prowadząc twórczą eksplorację zjawisk fizycznych, otaczającej go przyrody i komentując aktualne wydarzenia. Interesowały go konflikty zbrojne, katastrofa klimatyczna i postęp naukowy. Własne przeżycia i refleksje wyrażał środkami malarskimi takimi jak: kolor, faktura i rytm.
Prezentowane dzieło pt. "Wżer", powstałe w 2016 roku, prawdopodobnie wpisuje się w cykl zadedykowany ofiarom katastrofy World Trade Center. Obrazy z tej serii zaczęły powstawać rok po tragicznym wydarzeniu i były tworzone przez Konrada Jarodzkiego aż do ostatnich lat życia. Płótna charakteryzują się połączeniem wertykalnych struktur utrzymanych w odcieniach szarości z wyraźnym, umieszczonym centralnie diagonalnym motywem, przywodzącym na myśl wybuch, rozbłysk czy pęknięcie, ilustrującym ruch, światło i dźwięk, towarzyszący katastrofalnym wydarzeniom. Motywy umieszczane w centrum obrazów są zazwyczaj utrzymane w ciemnych odcieniach, przechodzących od granatu do czerni, uzupełnionych niekiedy akcentami mocnego koloru. Autor czasem wprowadzał formy bardziej organiczne, innym razem – tak jak w proponowanym dziele – dominowały struktury geometryzujące, połączenia kwadratów, prostokątów i trójkątów.

OPIS PRACY:
Oferowany pejzaż Zbyluta Grzywacza zaliczyć można do mniej znanego obszaru działalności tego artysty. Związany z krakowskim ugrupowaniem "Wprost" malarz rozpoznawalny jest głównie z dzieł ukazujących postać ludzką w sposób naturalistyczny, pozbawiony upiększeń, często wręcz zdeformowany. Taki styl zbliżał sztukę Zbyluta Grzywacza do dzieł europejskich artystów Nowej Figuracji w malarstwie lat 60. XX wieku (zwłaszcza Francisa Bacona).
"Pejzaż z Prądnika" wpisuje się zatem w drugą fazę twórczości Zbyluta Grzywacza, zapoczątkowaną pod koniec lat 80. Artysta zaczął wówczas tworzyć głównie akty i pejzaże malowane rozlanymi plamami intensywnego, czystego koloru. Jego malarstwo zostało uwolnione od posłanniczych treści, a stało się dekoracyjne, wystudiowane, pełne pochwały dla otaczającej natury. Przywoływało młodzieńcze fascynacje Zbyluta Grzywacza sztuką postimpresjonizmu, zwłaszcza ugrupowaniem nabistów. Celem stała się afirmacja życia i jego piękna.
Prezentowany pejzaż z lat 90. jest przykładem właśnie takiego podejścia. Zdecydowaną większość pola obrazowego zajmuje błękitne niebo ze skłębionymi chmurami, a dolną część kompozycji wypełniają sumarycznie malowane drzewa i łąki. Swoboda operowania pędzlem oraz nieregularna, chropowata faktura, nadają dziełu wyjątkową ekspresję i lekkość.

2. "Konstrukcje nierzeczywiste II - spętane obłoki" (1988)
Technika: tempera, papier
Wymiary w świetle passe-partout: 27,5 x 21,5 cm
Wymiary z passe-partout: 64,5 x 49,8 cm
Sygnowany i datowany p.d.: "JWróblewski’88 | AM"
Opisany p.d.
Opisany na odwrocie.

3. "Konstrukcje nierzeczywiste III" (1987)
Technika: tempera, papier
Wymiary w świetle passe-partout: 27 x 21,3 cm
Wymiary z passe-partout: 64,7 x 49,8 cm
Sygnowany i datowany p.d.: "JWróblewski’87 | AM"
Opisany p.d.
Opisany na odwrocie.

Ta prace są dostępne w ofercie galeryjnej na www.galeria-attis.pl
[KONTAKT w sprawie obrazów]

2. "Obłok i geometria" (1987)
Technika: akryl, tempera, papier
Wymiary w świetle passe-partout: 27 x 21,3 cm
Wymiary z passe-partout: 64,3 x 49,5 cm
Sygnowany i datowany p.d.: "JWróblewski 87 | AM"
Opisany p.d.

Ta prace są dostępne w ofercie galeryjnej na www.galeria-attis.pl
[KONTAKT w sprawie obrazów]

2. "Kucharz" (1994)
Technika: akwarela, gwasz, flamaster, ołówek, karton
Wymiary: 61 x 43 cm
Sygnowany i datowany na odwrocie: "Marianna | Wiśnios | 1994"

3. "Przy studni" (1994)
Technika: akwarela, kredka, flamaster, ołówek, karton
Wymiary: 60,6 x 42,5 cm
Sygnowany i opisany na odwrocie: "obraz malowany | 27 czerwiec 1994 | Marianna | Wiśnios"

Ta prace są dostępne w ofercie galeryjnej na www.galeria-attis.pl
[KONTAKT w sprawie obrazów]