Autor nieznany

Przedstawiona scena została najpewniej zaczerpnięta z ryciny Jana Styfiego powstałej według kompozycji Juliusza Kossaka i reprodukowanej w "Tygodniku Ilustrowanym" (1862, nr 168, s. 236), w artykule "Podanie o czarnoksiężniku Twardowskim. Z rysunkami J. Kossaka (ibidem, s. 235-237).
Obraz przedstawia scenę tuż po przejażdżce Pana Twardowskiego na kogucie, kiedy to: "Twardowski kiwnął głową, na znak zadowolenia, a diabeł się nizko ukłonił. [...]"

OPIS PRACY:
Prezentowany obraz stanowi niezwykle interesujący przykład dawnego malarstwa. Praca podejmuje popularny w epoce nowożytnej, zaczerpnięty z Ewangelii św. Mateusza temat grosza czynszowego, który to, począwszy od Masaccia, był podejmowany przez najwybitniejszych europejskich twórców, jak m.in. Tycjan.
Prezentowany obraz cechuje złożona kompozycja, w której znaczącą, a przy tym tytułową rolę odgrywa grupa postaci na pierwszym planie. Na uwagę zasługuje starannie wykreślona w partii tła architektura, która poprzez obecność arkad wprowadza do całości wizualne uporządkowanie. Scena została ukazana w pogrążonej w półmroku przestrzeni wnętrza lub dziedzińca. Z grupy ukazanych osób wyróżnia się sylwetka Jezusa w nieco jaśniejszych szatach – jego postać emanuje blaskiem otaczającym w postaci nimbu Jego głowę. Poprzez ten zabieg, a także dzięki zaznaczeniu kontynuacji pomieszczeń za arkadami, całość kompozycji nabrała silnego światłocieniowego charakteru.
Obraz cechuje duża precyzja rysunku, wysoka klasa artystyczna oraz subtelna gama barwna skupiona wokół ciepłych odcieni brązu skontrastowanych z chłodem błękitnoszarych ścian. Dzieło zarówno pod względem kompozycji, zastosowanej kolorystyki, jak i sposobu malowania wpisuje się w nurt późnobarokowego malarstwa europejskiego i prawdopodobnie pochodzi z XVIII wieku.

OPIS PRACY:
Oferowany portret ukazuje na ciemnym, niemal neutralnym tle wnętrza dziecko w pozycji stojącej, ze szczygłem siedzącym na jego dłoni. Pełna wdzięku i elegancji postać jest ubrana w białą suknię, haftowany fartuszek oraz ozdobiony misterną koronką czepiec.
Obraz zawiera w sobie szereg elementów charakterystycznych dla XVII-wiecznego malarstwa północnoeuropejskiego. Sposób ujęcia postaci na ciemnym tle z lekko zaznaczoną po prawej stronie draperią cieszył się wówczas szczególną popularnością. Strój dziecka z bufiastymi rękawami i bogatymi wykończeniami z koronki także wskazuje na ten okres w sztuce. Co ciekawe, w czasach tych dziewczynki i chłopcy nosili podobne ubrania, w tym spódnice i suknie, stanowiące w okresie wczesnego dzieciństwa uniwersalny typ ubioru.
Na obrazie ukazano również dwa, niezwykle często występujące w holenderskich przedstawieniach dzieci atrybuty, tj. ptaka - szczygła i owoce wiśni. Szczygieł w kontekście portretu dziecięcego oznaczał powodzenie, zdrowie i niewinność, wiśnie z kolei symbolizowały coś nowego, czystego i nieskazitelnego. Zestaw tych elementów doskonale wpasowywał się w konwencję przedstawień najmłodszych członków rodzin, stanowiąc wyraz cnót właściwych dla wieku dziecięcego.
Dzieło pod względem formalnym wpisuje się w charakterystykę malarstwa północnoeuropejskiego 1. połowy XVII wieku, w ten okres również wpasowuje się typ ubioru uwiecznionej postaci. Zarówno pod względem kompozycyjnym, ikonograficznym, jak i warsztatowym obraz wskazuje na dużą biegłość malarza. Dzieło stanowi wyrafinowany przykład barokowego malarstwa portretowego z obszaru Niderlandów.

OPIS PRACY:
Maria Teresa Walburga Amalia Christina von Habsburg (1717-1780) była córką cesarza Karola VI Habsburga, niekoronowaną cesarzową Austrii i Cesarzową Rzymską.
Po śmierci męża, Franciszka I Stefana Lotaryńskiego, w 1765 roku Maria Teresa przybrała wdowie szaty i okazywała w ten sposób żałobę już do końca swojego życia, powstałe po tym wydarzeniu portrety cesarzowej przedstawiają ją zatem właśnie w takim stroju. Jednym z najbardziej znanych wizerunków Marii Teresy Habsburg jako wdowy jest dzieło Antona von Marona (1733-1808) z 1772 roku (obecnie w zbiorach Muzeum Regionalnego w Ptuj Ormož w Słowenii). Na podstawie wspomnianego obrazu powstawały wierne kopie, ale także nieco swobodniej nawiązujące do tego przedstawienia wizerunki, z których jeden prezentujemy Państwu w tym miejscu.
Cesarzowa Maria Teresa została ukazana tutaj w wieku dojrzałym, w konwencji portretu reprezentacyjnego, w pozycji siedzącej, w stroju wdowim z krzyżem gwiaździstym na lewej piersi i czarnym, upiętym charakterystycznie welonem na głowie. Cesarzowa trzyma w dłoni dokument, po lewej stronie kompozycji widnieją regalia symbolizujące jej władzę.